پیام ویژه - ابراهیم رئیسی، درست مثل حسن روحانی، در شرایطی به رئیس فیفا قول داده که در مورد ورود زنان به ورزشگاه‌ها همکاری کامل را می‌کند که هنوز به شهر‌های بزرگ ایران از جمله تهران و اصفهان اجازه داده نشده تا زنان برای تماشای بازی‌های لیگ به ورزشگاه بروند. از همه بدتر اینکه در تهران بازی‌ها کاملا بدون تماشاگر شده و کسی هم حاضر به پاسخ‌گویی در این زمینه نیست.

اسفند 1396: جانی اینفانتینو، رئیس فیفا، با دعوت مهدی تاج که مثل همین روزها، رئیس فدراسیون فوتبال ایران بود، به تهران سفر کرد. شرط سفر آقای رئیس این بود که با حسن روحانی، رئیس‌جمهور وقت ایران ملاقات کند. تغییر در زمان سفر، این قرار ملاقات را به یکی از اتاق‌های پاوین فرودگاه مهرآباد کشاند. آنجا اینفانتینو با رئیس‌جمهور ایران دیدار کرد و پیراهن شماره 7 را، احتمالا به دلیل آنکه روحانی هفتمین رئیس‌جمهور ایران بود، به مقام اول دولت هدیه کرد.
آن روزها، مثل الان نبود که عربستان تبدیل به دوستی قابل توجه برای ایران شده باشد. بعد از سفارت‌نوردی عده‌ای در تهران، عربستان روابط دیپلماتیک و پیرو آن، روابط ورزشی‌اش را با ایران قطع کرده بود و حاضر نمی‌شد هیچ تیم و ورزشکاری را به ایران بفرستد. آن‌ها پایشان را در یک کفش کرده بودند که ایران کشوری ناامن است و نمی‌تواند میزبان خوبی برای ورزشکاران عربستانی باشد. کنفدراسیون فوتبال آسیا هم پشت عربستان درآمد و ایران را از میزبانی تیم‌ها و ورزشکاران عربستانی محروم کرد و بازی‌های طرفین را به کشور ثالث برد.
حسن روحانی در دیدار با اینفانتینو بدون آنکه اسمی از عربستان بیاورد، از رئیس فیفا درخواست کرد «مراقبت کنند تا ادعا‌ها و مسائل غیرورزشی در عرصه ورزش تأثیرگذار نباشد و ملت‌ها از تماشای مسابقات مورد علاقه در ورزشگاه‌های کشورشان محروم نشوند». جانی اینفانتینو هم وقتی زمینه را مهیا دید، درخواست اصلی‌اش را ارائه کرد. او هم از رئیس‌جمهور وقت ایران خواست تا در‌های ورزشگاه به روی زنان باز شود تا آن‌ها هم بتوانند بعد از سال‌ها، به طور رسمی، برای تماشای مسابقات فوتبال به ورزشگاه بروند.
درخواست اینفانتینو در دیدار با ابراهیم رئیسی، دوباره همان درخواست قبلی است. او خواسته تا زمینه ورود زنان به ورزشگاه به طور کامل فراهم شود
بخش‌های منتشرنشده آن دیدار از این خبر می‌داد که روحانی به سختی کار در این زمینه تأکید داشته، ولی نهایتا قول داده تا هر طور شده زمینه ورود زنان به ورزشگاه را فراهم کند؛ ابتدا برای تماشای بازی‌های تیم ملی و سپس برای تماشای بازی‌های لیگ برتر. حداقل این چیزی بود که بعد‌ها رئیس فیفا به طور رسمی آن را تأیید کرد و از این گفت که حسن روحانی و دولت ایران به او قول داده‌اند در‌ها را برای ورود زنان به ورزشگاه باز کنند. این موضوع با چند نامه‌نگاری بین فیفا و فدراسیون فوتبال، سرانجام در بازی ایران با کامبوج در مرحله انتخابی جام جهانی رقم خورد و زنان ایرانی برای نخستین بار بعد از قریب به 40 سال با خرید بلیت راهی ورزشگاه شدند تا یکی از بازی‌های تیم ملی را تماشا کنند.

آنجا بود که خبر رسید در پی توافق صورت‌گرفته، دولت ایران پذیرفته از این به بعد در‌های ورزشگاه را به روی زنان در تمامی بازی‌های ملی بگشاید. اگرچه یکی دو بار دیگر هم چنین شد، ولی این مورد اسیر استثنائات شد و در ادامه تدوام چندانی نداشت. از همه بدتر اینکه میزبانی یکی از بازی‌ها به مشهد سپرده شد و آنجا به صورت زنان تماشاگری که قصد ورود به ورزشگاه داشتند، اسپری فلفل هم پاشیده شد. فیفا پیگیر ماجرا شد و دوباره یادآوری کرد رئیس‌جمهور ایران چند سال قبل وعده داده این موضوع حل شده است و نباید مانع از ورود زنان به ورزشگاه شد.
در نهایت این پیگیری‌ها دوباره با نامه‌های نگران‌کننده همراه شد، به طوری که پیش از شروع بازی‌های این فصل، فیفا با ارسال نامه‌ای تأکید کرد اگر در‌های ورزشگاه به روی زنان ایرانی در بازی‌های لیگ باز نشود، باید منتظر عواقب بود. کج‌دار و مریز این اتفاق افتاد، ولی فقط چند شهر کوچک توانستند پذیرای زنان در زمان برگزاری بازی‌های لیگ برتر باشند.
شهریور 1402: جانی اینفانتینو، رئیس فیفا، در سفر به نیویورک و در حاشیه هفتادوهشتمین نشست مجمع عمومی سالانه سازمان ملل متحد، در محل اقامت ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور ایران، به ملاقات او رفت. شش سال بعد از دیدار با حسن روحانی، اینفانتینو دوباره یکی از رؤسای جمهور ایران را ملاقات کرد و این بار هم درست مثل دفعه قبل، با هدیه به سراغ رئیس دولت ایران رفت. اینفانتینو که ظاهرا این بار نتوانسته بود پیراهنی با اسم رئیسی تهیه کند، یک توپ فوتبال به او اهدا کرد تا این دیدار را از حالت سیاسی خارج و به دیداری ورزشی تبدیل کند.
این بار که رابطه ایران با عربستان بهبود پیدا کرده و تیم‌های عربستانی هم حاضر به سفر به ایران شده بودند، درخواست رئیس‌جمهور ایران از رئیس فیفا ارتباطی با مسئله امن‌بودن ایران نداشت، ولی ابراهیم رئیسی، شبیه به صحبت‌هایی که شش سال قبل حسن روحانی کرده بود، در این ملاقات از رئیس فیفا خواست «مراقب اعمال نفوذ سیاسیون در این ورزش پرطرفدار و هدایت آن به سمت اهداف و اغراض سیاسی باشد». او به رئیس فیفا گفت: «لازم است سیاست‌گذاران و دست‌اندرکاران رشته ورزشی فوتبال در کنار توجه به ارتقای توانایی فنی و تاکتیکی بازیکنان، ارتقای اخلاق حرفه‌ای در ورزشکاران و میادین مسابقات را نیز مورد توجه ویژه قرار دهند».
این‌ها به‌علاوه دو سه جمله دیگر، تنها جملات مهمی است که از این دیدار به بیرون درز کرده، ولی عجیب آنکه درخواست اینفانتینو در دیدار با ابراهیم رئیسی، دوباره همان درخواست قبلی است. او خواسته تا زمینه ورود زنان به ورزشگاه به طور کامل فراهم شود. اینفانتینو گفته می‌داند ایران کار‌هایی در این زمینه انجام داده و حتی چند شهر هم در‌های ورزشگاه را به روی زنان باز کرده، ولی می‌خواهد این اتفاق در سطح وسیع‌تری رخ دهد و دولت ایران زمینه را برای حل‌کردن همیشگی این معضل فراهم کند. اینفانتینو دوباره از نقش و تأثیر فوتبال ایران در آسیا حرف زده و وعده داده در آینده‌ای نزدیک قرار است دوباره به ایران بیاید.
اینکه بعد از شش سال هنوز موضوع مشترکی هست که ذهن فیفا را درگیر خودش کرده در عین آنکه قابل تأمل است جای نگرانی هم دارد. قابل تأمل از اینکه فیفا نشان داده در این مورد کاملا جدی است و قصد ندارد پا پس بکشد. نگرانی هم از این بابت که‌ای کاش در این بازه زمانی، مشکل ورود زنان به ورزشگاه حل شده بود تا بتوان درباره موضوع جدیدی با فیفا رایزنی کرد و از آن حداقل امتیازی ولو کوچک و ناچیز گرفت.
ابراهیم رئیسی، درست مثل حسن روحانی، در شرایطی به رئیس فیفا قول داده که درمورد ورود زنان به ورزشگاه‌ها همکاری کامل را می‌کند که هنوز به شهر‌های بزرگ ایران از جمله تهران و اصفهان اجازه داده نشده تا زنان برای تماشای بازی‌های لیگ به ورزشگاه بروند. از همه بدتر اینکه در تهران بازی‌ها کاملا بدون تماشاگر شده و کسی هم حاضر به پاسخ‌گویی در این زمینه نیست. درست است که گفته می‌شود بازی‌ها در ورزشگاه آزادی به دلیل تعمیر و مرمت سکو‌ها بدون تماشاگر شده، ولی مشخص نیست چرا در بازی سایر تیم‌های تهرانی از جمله پیکان و هوادار که در ورزشگاهی دیگر، در محله‌ای دیگر از تهران هم برگزار می‌شود اجازه حضور تماشاگران داده نمی‌شود. اینجا حسن روحانی پیراهنش را گرفته، ابراهیم رئیسی هم توپی به یادگار برده و فقط مشتی وعده نصیب زنان ایرانی شده که از سرآغازش شش سال گذشته است.