بزرگنمايي:

اخبار ویژه - محل برگزاری اجلاس یکی از لوکس‌ترین هتل‌های تهران بود. قبل از سخنرانی دکتر جلیلی را دعوت می‌کنند به یکی از سالن‌های هتل جهت پذیرایی. از قضا یکی از روحانیون معروف که در آن نهاد مربوطه مسئولیت دارد نیز حضور داشت. جلیلی شروع می‌کند به انتقاد از مسئولین برنامه و آن روحانی محترم که این چه وضعی است...
گروه سیاسی-رجانیوز: علی جعفری از فعالان سابق جنبش دانشجویی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: با یکی از دوستان راجع انتخابات مجلس صحبت می‌کردم. به ایشان گفتم در چارچوب اندیشه سیاسی اسلام، زندگی شخصی و سیاسی و برهه‌های زمانی مختلف مثل انتخابات و روزهای قبل و بعد از آن قابل تفکیک نیستند.
یک سیاستمدار مسلمان و انقلابی نمی‌تواند در طول سال یک جور زندگی کند و زمان انتخابات یا چند ماه مانده به آن جور دیگری. یا سبک زندگی‌اش یک چیز باشد و شعار سیاسی‌اش چیز دیگری. تمام زندگی یک مؤمن انقلابی یک کل غیرقابل تفکیک است. برای توضیح بهتر ماجرایی را برایش تعریف کردم که به نظرم آمد برای شما هم مفید باشد.
چند وقت قبل اجلاسی بین‌المللی در تهران برگزار شد. محل برگزاری اجلاس یکی از لوکس‌ترین هتل‌های تهران بود. قبل از سخنرانی دکتر جلیلی را دعوت می‌کنند به یکی از سالن‌های هتل جهت پذیرایی. از قضا یکی از روحانیون معروف که در آن نهاد مربوطه مسئولیت دارد نیز حضور داشت. مهمانداران هتل چای و شیرینی می‌آورند. جلیلی با اینکه قوت غالبش چای است و خیلی کم پیش می‌آید که از آن بگذرد!
این بار در کمال تعجب از خوردن آن امتناع می‌کند. بعد هم بلافاصله شروع می‌کند به انتقاد از مسئولین برنامه و آن روحانی محترم که این چه وضعی است و حالا اگر مجبورید میهمانان را در هتل اسکان دهید چرا برنامه‌هایتان را در هتل می‌گیرید. می‌دانید هر چایی و شیرینی هتل چقدر پای بیت‌المال آب می‌خورد؟ البته این انتقاد دکتر به مذاق دوستان انقلابی ما هم خوش نیامد و کلی دلخور شدند. بعد از این ماجرا روزی جلیلی در جمع دوستان در توضیح اینکه چرا مردم عین ناکارآمدی دولت به جریان مقابل اعتماد نمی‌کنند، به همین ماجرا اشاره کرد و گفت اگر می‌بینید مردم از اشرافیگری خسته‌اند اما به ما هم اعتماد نمی‌کنند، یکی از دلایلش همین رفتارهاست. مردم این تناقضات را می‌بینند. آن خدمتکار هتل، آن مدیر و مهماندار و کارکنان همه جزو مردمند. می‌گویند اینها هم مثل بقیه فقط دستشان نمی‌رسد. نمی‌شود تمام سال را جور دیگری رفتار کنیم، بعد توقع داشته باشیم مردم در انتخابات شعارهای ما را باور کنند.