بزرگنمايي:

اخبار ویژه - تاگس اشپیگل امروز (دوشنبه) در مطلبی نوشت: «دونالد ترامپ» عادت دارد که غیرمسوولانه و ضدونقیض سخن بگوید. اگر کسی از مخالفان ترامپ سخنی بگوید، او حملاتش را با توهین و بی احترامی همراه می‌کند.
رئیس جمهوری آمریکا در به کار بردن الفاظ توهین آمیز و دادن القاب به مخالفان خود حد و مرزی نمی‌شناسد؛ مانند «هیلاری کلینتون کج و کوله»، «جب بوش وا رفته»، «تد کروز دروغگو»، «نانسی پلوسی دیوانه» در داخل و در خارج نیز «مرد موشکی کوچک» خطاب کردن رهبر کره شمالی.
تعجبی ندارد که ترامپ اعتراف می‌کند در مسائل داخلی و خارجی از اطلاعات کثیف برای شکست دادن رقبای انتخاباتی خود استفاده خواهد کرد.
تیم انتخاباتی او البته پیشتر نیز چنین اطلاعاتی را برای بدنام کردن هیلاری کلینتون رقیب ترامپ در کارزار انتخابات 2016 به کار گرفته بود.
این در حالیست که دریافت کمک انتخاباتی از خارج از کشور در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ممنوع است و اگر کسی چنین کاری کند، باید موضوع را به اطلاع پلیس فدرال برساند.
ترامپ طی ماه‌های اخیر و در سیاست خارجی، اعمال فشار حداکثری بر ایران را در دستور کار قرار داده و برای این کار از دو ابزار «تحریم های اقتصادی» و «لفاظی» استفاده کرده است.
وی که در انفجار بندر الفجیره در ماه می با لحنی تند ایران را تهدید به نابودی کرده بود در ماجرای حمله به نفتکش‌ها در دریای عمان، از تکرار چنین تهدیدهایی خودداری کرده است.
در واقع ضد ونقیض گویی ترامپ هم جزوی از لفاظی‌های اوست، ابتدا از نابودی ایران سخن می‌گوید و سپس مدعی می‌شود که به دنبال جنگ با این کشور نیست.
در عرصه داخلی کارزار انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا آغاز شده است.
هر چند برخی دموکرات‌ها بدنبال محاکمه ترامپ هستند اما تا زمانی که اتهام مشخصی علیه وی مطرح نشود، این خواسته تنها در حد یک آرزو باقی می‌ماند.
اما چالش بزرگ ترامپ نحوه مدیریت بحران ایران است زیرا وی به رای دهندگان قول داده روند «هدر دادن منابع» در جنگ‌های خاورمیانه را متوقف کرده و این منابع را در داخل کشور سرمایه گذاری کند.
تلاش رئیس جمهوری آمریکا این است که با اعمال فشارهای همه جانبه، مقامات ایران را وادار به نشستن بر سر میز مذاکره کند اما ایرانی‌ها برای بی اعتمادی به وی دلایل زیادی دارند.
مثال بارز در این خصوص شواهد ارائه شده برای مشروعیت بخشی به حمله عراق در سال 2003 بود که بعدها مشخص شد دروغ بوده است.
در حالی که تنش‌ها در منطقه هر روز بیشتر می‌شود، ترامپ که گوشه چشمی هم به پیروزی در انتخابات دارد، بی میلی خود به درگیر شدن در جنگ را تکرار می‌کند.
هر چند عقب نشینی از مواضع در منش ترامپ معنا ندارد اما کسی که در کاری زیاده روی می‌کند، این امکان وجود دارد که روزی ناچار به بازگشت از مواضعش شود.