بزرگنمايي:

پیام ویژه - مهره‌های سوخته پاستور در اندیشه بهارستان
٤٨٥
٠
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/5797201
-->
ابتکار / متن پیش رو در ابتکار منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
پنجشنبه هفته گذشته زمانی که مشخص شد علی لاریجانی، از فهرست انتخاباتی اصولگرایان قم خط خورده و به نوعی حذف شده است؛ کاملا مشخص شد که تندروهای جریان اصولگرایی بالاخره سهم خود را گرفتند و گویا قرار است در این دوره از انتخابات سازوکار و نقشه راه انتخاباتی اصولگرایی را در دست بگیرند، طیفی که همیشه یکی از موانع بزرگ ائتلاف درونی این جناح سیاسی بوده است. هرچند گفته شده است که خود لاریجانی هم تمایلی برای شرکت در انتخابات ندارد و گویا لباس ریاست مجلس دیگر برای او تنگ شده است و چشم به انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 را دارد. اصولگرایان با توجه به عدم همگرایی و وحدت طیف‌های خود هیچ‌گاه نتوانسته است به یک ائتلاف درونی دست یابد، بنابراین چاره کار را تقسیم کار و سهم دیدند. چرا که به نظر می‌رسد در این دوره افتراق و پراکندگی و همچنین سهم‌خواهی در این جریان بیش از گذشته است و سه طیف مختلف با برنامه‌ها و اهداف و استراتژی‌های خاص خیز انتخاباتی برداشته‌اند و چشم به صندلی ریاست بهارستان دارند. این سه طیف شامل تندروها (احمدی‌نژادی‌ها)، به رهبری رئیس دولت نهم و دهم، نواصولگرایان به رهبری محمدباقر قالیباف و پایداری‌ها به رهبری سعید جلیلی. درواقع رقابت این طیف‌ها به معنای شکست وحدت درونی و شکل‌گیری یک رقابت درونی میان اصولگرایان است.
درواقع این سه نفر از پرکارترین چهره‌های اصولگرایی هستند که بیشترین تلاش را برای کسب ریاست مجلس و تکیه بر جایگاه علی لاریجانی دارند. اما شانس کدام یک بیشتر است و اصولگرایان کدام یک از این چهره‌ها را به عنوان سرلیست معرفی خواهند کرد؟ چقدر احتمال دارد که هرکدام به صورت جداگانه لیست ارائه دهند؟ آیا محمود احمدی‌نژاد قادر خواهد بود صلاحیت شورای نگهبان را بگیرد؟ اصولگرایان یک لیست واحد خواهند داشت یا نه با چند لیست وارد انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفندماه خواهند شد؟
هرچه انتخابات نزد اصلاح‌طلبان با بی‌رمقی پیش می‌رود و آنها همچنان درگیر برنامه و استراتژی خود برای حضور یاد عدم حضورشان هستند. اما در جناح مقابل برعکس به گونه‌ای پیش می‌رود که انتخابات در میان برخی طیف‌های اصولگرایی حکم بودن یا نبودنشان در فضای سیاسی دارد. اصولگرایان که در این دوره بیشترین تلاش خود را برای وحدت و رسیدن به یک ائتلاف درون‌جناحی کردند اما دوباره دراین‌باره ناکام شدند و طیف‌های مختلف و به‌خصوص تندروها مثل همیشه ساز ناکوک زدند و هرکدام به صورت جداگانه استارت انتخاباتی خود را زده‌اند. درواقع سهم‌خواهی هرکدام از این طیف‌ها در جریان اصولگرایی مهم‌ترین عامل افتراق و عدم وحدت در این جناح سیاسی است. بنابراین بزرگان این جریان چاره‌ای جز همراهی در این سهم‌خواهی ندارند.
قالیباف سرلیست تهران خواهد شد؟
محمدباقر قالیباف ناکام انتخابات ریاست جمهوری مبدع نظریه‌ای تحت عنوان «نواصولگرایی» است. قالیباف بلافاصله بعد از باخت اصولگرایان در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96، نامه‌‌ای سرگشاده منتشر کرد و در آن از «نواصولگرایی» نام برد. او برای دور چهارم ورودش به عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری فهمیده دیگر نمی‌توان روی وعده و وعیدهای اصولگرایان حساب کرد چراکه در لحظه حساس، انتخابشان می‌تواند دیگری شود. درواقع او از یاران پیشین دلخور و به دنبال این است که به جای اصولگرایان قدیمی و چهره‌های تکراری عِده و عُده خود را در مجلس گرد آورد. او فقط به انتهای مسیری می‌اندیشد که سال‌هاست پا در رکابش دارد اما هنوز به مقصد نرسیده است. برخی معتقدند او تلاش دارد در قالب طرح «مجلس نو» بختش را در انتخابات مجلس بیازماید. برخی دیگر هم می‌گویند قالیباف سودای لیدری دارد. با این حال مشخص نیست خودش هم قصد ورود به پارلمان را دارد یا نه؛ اما هرچه هست، به کمک حزب جمعیت پیشرفت و عدالت، دنبال آن است که در مجلس نیز مردان و زنان خودش را گرد آورد تا در لحظه حساس تنها نماند چرا که وقتی نزدیک‌ترین چهره به شهردار سابق؛ یعنی مدیرمسئول روزنامه رسالت، سخنگوی شورای ائتلاف اصولگرایان می‌شود، یعنی فهرست تهران قرار است سهم نواصولگرایان جوان قالیبافی شود. بنابراین زمان آن است که چهره ایثارگر اصولگرایان مزد ایثارگری‌اش را بگیرد. با این حال برخی می‌گویند قرار است سعید جلیلی از تهران برای مجلس نامزد شود که در این صورت گزینه اصلی ریاست مجلس خواهد بود و باقر قالیباف هم خودش را برای 1400 و جانشینی روحانی آماده می‌کند و البته دوستان و نزدیکان را هم وارد مجلس می‌کند تا در دولت آینده کمترین چالش را با مجلس یازدهم داشته باشد.
قم و مشهد سهم جلیلی
سعید جلیلی سرسخت‌ترین رقیب دیپلمات قالیباف در این دوره از انتخابات است و او نیز یکی از مدعیان سرلیستی اصولگرایان محسوب می‌شود. اما با توجه به اینکه اصولگرایان حامی سعید جلیلی مواضع خود را در برابر علی لاریجانی شفاف و مرزبندی و صف‌بندی خود را تا مرحله تلاش برای حذف او از شورای وحدت به کمال رساندند و تا این لحظه مواضع شفافی در برابر قالیباف نگرفته‌اند یا دست‌کم تمایلی به جنگیدن در دو جبهه هم‌زمان را ندارند، به نظر می‌رسد او سرلیست اصولگرایان از شهرستان‌ها خواهد شد. یعنی سهم او شهرستان‌ها و سهم قالیباف تهران است. این نوع تقسیم‌بندی تا به حال با توجه به تحرکات و اظهارنظرهای برخی چهره‌های اصولگرایی محتمل‌تر به نظر می‌رسد.
در کنار این دو چهره نام محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت‌های نهم و دهم به چشم می‌خورد که سفرهای انتخاباتی خود را خیلی زودتر از بقیه آغاز کرده است. اما اینکه چقدر احتمال دارد به انتخابات مجلس ورود پیدا کند چندان مشخص نیست. هرچند روح‌الله حسینیان می‌گوید اقبال احمدی‌نژاد برای ورود به مجلس خیلی زیاد است. اما با توجه به عملکرد او طی سال‌های ریاست‌جمهوری‌اش باعث ریزش پایگاه اجتماعی او شد و همچنین از دست دادن یاران نزدیکش یکی پس از دیگری، احتمال ورود او به انتخابات مجلس را کم‌رنگ می‌کند. همچنین بعید است که صلاحیت رئیس سابق دولت از سوی شورای نگهبان به دلایل مختلف تایید شود.
آیا با توجه به این احتمالات و چنین تقسیم‌بندی در جریان اصولگرایی باید منتظر چندین سرلیست از سوی این جناح اصولگرایی در انتخابات پیش‌رو بود؟ آیا قالیباف قید آرزوی دیرینه‌اش یعنی ریاست‌جمهوری را زده و به ریاست مجلس رضایت داده است؟ پایداری‌ها حاضر خواهند بود با قالیباف وارد معامله شوند و سهم آنها درصورت ریاست قالیباف چگونه خواهد بود؟