بزرگنمايي:

پیام ویژه - صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
علی لاریجانی یک روز مانده به موعد ثبت‌نام انتخابات مجلس، عدم حضور خود در انتخابات مجلس پیش‌رو را اعلام کرد، تصمیمی که به عقیده بسیاری از کارشناسان ناشی از ریزش سرمایه اجتماعی روحانی است به‌دلیل آنکه روابط حسنه او با رییس‌جمهوری، بخش قابل توجهی از پارلمان را در عمل به وظایف ذاتی خود بی‌انگیزه کرد و شأن مجلس را از رأس امور به ‌ذیل امور کاهش داد.
انصراف رییس مجلس از کاندیداتوری مجدد در انتخابات مجلس شورای اسلامی مورد توجه رسانه‌ها و طیف‌های سیاسی مختلف قرار گرفت و هریک تفسیر و تحلیلی خاص از این تصمیم لاریجانی ارائه کردند. اما اعلام این خبر از سایت خبرآنلاین خود جالب توجه است. مدیریت این سایت که از جریان نزدیک به لاریجانی است در خبری نوشت: «علی لاریجانی بالاخره تصمیم خود درباره انتخابات مجلس را گرفت و با انصراف از حضور در این دور از رقابت‌ها، تکلیف برخی کاندیداهای مردد اصول‌گرا را هم مشخص کرد، همان‌ها که منتظر بودند تا بعد از اعلام نظر لاریجانی، تصمیم به کاندیداتوری یا عدم کاندیداتوری بگیرند.» هرچند که خبرآنلاین از این خبر به‌عنوان بمب خبری تعبیر کرده است اما پیش از این نیز خیلی از تحلیلگران پیش‌بینی کرده بودند که لاریجانی دیگر در انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت نخواهد کرد. چراکه او در انتخابات دهمین دوره مجلس نیز به‌عنوان نفر سوم از لیست قم وارد خانه ملت شد و این بار لیست قم بدون حضور لاریجانی بسته شد. او که در دو دوره اول حضور خود در مجلس به‌عنوان نماینده اول مردم قم انتخاب شده بود، در دهمین دوره مجلس به یکباره در افولی معنادار، پس از احمد امیرآبادی فراهانی، توانست رأی دوم را از مردم قم کسب کند و همین نخستین جرقه یک افول بود اما نه دلیل آن و اما 18‌آبان‌ماه که لیست اصول‌گرایان قم برای حضور در انتخابات مجلس یازدهم علنی بیش‌تر از حاضران لیست، غایب بزرگ آن یعنی علی لاریجانی خبرساز شد.
از سویی دیگر عملکرد مجلس در زمان مدیریت لاریجانی و نازل شدن جایگاه مجلس از دیگر علل عدم ثبت‌نام او در انتخابات است. همراهی بیش از اندازه با دولت از تصویب 20‌دقیقه‌ای برجام گرفته تا به محاق بردن طرح‌های متعدد نمایندگان در سؤال از رییس‌جمهوری و استیضاح وزیران که امروز اثراتش در جامعه و زندگی مردم نمایان است کمترین خطای مجلس در زمان مدیریت آقای لاریجانی است. همین روابط حسنه او با رییس‌جمهوری، بخش قابل توجهی از پارلمان را در عمل به وظایف ذاتی خود بی‌انگیزه کرد. همچنین تلاش لاریجانی برای تصویب‌FATF و کنوانسیون پالرمو نیز از مواردی است که از لاریجانی خاطره خوبی در اذهان جریان عمومی کشور به جا نمی‌گذارد. حال او با آگاهی از همین نارضایتی مردم از عملکرد مجلس قصد دارد در انتخابات ثبت‌نام نکند.
از سویی دیگر پیش از این برخی اصلاح‌طلبان سخن از ائتلاف با برخی چهره‌های اصول‌گرایی مانند لاریجانی گفته و تاکید کرده بودند شاید برای انتخابات ریاست جمهوری بر چهره‌ای خارج از جریان متبوع خودشان مانند علی لاریجانی به اتفاق نظر برسند. همچنانکه محمود صادقی گفته بود: «این احتمال را رد نمی‌کنم که اصلاح‌طلبان در انتخابات‌1400 در شرایطی قرار بگیرند که ناگزیر به حمایت از فردی با ویژگی‌های لاریجانی شوند».
اصلاح‌طلبانی که حضور در عرصه قدرت سیاسی را به‌مثابه حیات جریان اصلاحات می‌دانند، ممکن است در صورت به اجماع نرسیدن بر یک نامزد اصلاح‌طلب مانند سال‌های‌92 و 96 با یک شخصیت اصول‌گرای میانه‌رو یا مستقل ائتلاف کنند؛ این موضوع وقتی با بررسی عملکرد فراجناجی سال‌های اخیر علی لاریجانی سنجیده می‌شود، این نکته را به ذهن می‌رساند که بعید نیست در صورت حضور لاریجانی در عرصه انتخابات ریاست جمهوری هم او تمایل به ائتلاف با اصلاح‌طلبان داشته باشد و هم اصلاح‌طلبان در نبود یک نامزد واحد روی او حساب کنند. اصلاح‌طلبان معتقدند با چنین روشی می‌تواند اصلاحات را در متن سیاست باقی نگه داشت همچنانکه با چنین نگاهی به ائتلاف با روحانی تن دادند.
به نقل از فارس، مجید محتشمی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در تحلیل کناره‌گیری لاریجانی از کاندیداتوری مجلس می‌گوید: «همچنان که صادق آملی‌لاریجانی از قوه‌قضاییه رفت و محمّدجواد لاریجانی نیز بعید نیست از دفتر حقوق بشر قوه‌قضاییه برود، می‌توان گفت که به نوعی فشار نامرئی اجتماعی باعث شده که لاریجانی‌ها با صلاحدید خودشان از صحنه خارج شوند.»
او با بیان اینکه ریزش سرمایه اجتماعی روحانی بر تصمیم لاریجانی اثرگذار بوده، تاکید کرد: «ریزشی که سرمایه اجتماعی دولت روحانی داشته بر اطرافیان روحانی و حتی ما اصلاح‌طلبان تأثیر می‌گذارد و امیدواریم روحانی دوسال باقی‌مانده دولت خود را به‌نحوی عمل کند که این ریزش گسترده‌تر نشود.»