بزرگنمايي:

پیام ویژه - صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
واکنش اصلاح‌طلبان به اتفاقات بعد از گرانی بنزین انتقادات زیادی را در پی داشته است. جریان اصلاح‌طلب در واکنشی هماهنگ به جای محکومیت عمل اغتشاشگران، کار حکومت در مقابله با آنها را محکوم کرد. برخی دیگر با سکوت در برابر چنین سیاستی، دوگانه اصلاح‌طلب بدلی و حقیقی را بی‌مسما ساختند.
بیانیه‌های دشمن‌شکن اصلاح‌طلبان
پس از آغاز ناآرامی‌های پس از گرانی بنزین، جریانات سیاسی نتوانستند به موضع واحدی برسند. در این میان اصلاح‌طلبان دارای اختلاف دیدگاه‌های بارزتری شدند، گویی در این جناح همان‌گونه که در مذاکرات انتخاباتی دچار شکاف شده، در تحلیل وقایع نیز شکاف عمیقی به وجود آمده است. مثلا حزب اتحاد ملت در بیانیه‌ای اقدام حکومت در مقابله با اغتشاشگران را محکوم کرد. این حزب در بیانیه خود تاکید کرد: «حوادث هفته گذشته که ناشی از خشم اقشار ناراضی جامعه و به‌خشونت‌گراییدن اعتراض‌های مردمی بود، نشان از آن داشت که سیاست‌گذاران، نسبت به عواقب تصمیم‌گیری‌های خود اشراف کامل ندارند و تبعات و هزینه‌های تصمیم‌گیری‌های کلان خود را به‌درستی ارزیابی و برای عواقب آن تدبیر لازم را تمهید نکرده‌اند».
نهضت آزادی نیز بدون تفکیک قائل‌شدن میان معترضان و اغتشاشگران در بیانیه‌ای ضمن محکوم‌کردن حکومت در مقابله با آشوب‌طلبان تاکید کرد: مردمی که دردهایشان گوش شنوا ندارد، چاره‌ای جز این ندیدند و نمی‌بینند که به «بانگ بلند» اعتراض کنند. از این رو، اعتراض گسترده‌ای در بیش از 100 شهر پدید آمد که با تحریک و زمینه‌چینی عوامل پشت صحنه به خشونت گرایید و متاسفانه با شیوه‌های مرسوم «شدت عمل‌» و با «زبان تکراری تفنگ و تازیانه» پاسخ داده شد.
در کنار نهضت آزادی و اتحاد ملت، جمعی 77 نفره از فعالان اصلاح‌طلب نیز بیانیه‌ای منتشر کردند که در آن با «بدون برنامه» توصیف‌کردن افزایش نرخ بنزین، از حاکمیت خواستند از «اعمال خشونت» پرهیز کند و «عاملان تیراندازی» را مورد تعقیب قرار دهد. امضا‌کنندگان این بیانیه بدون آنکه مخالفتی با سه برابر‌شدن قیمت بنزین ابراز کنند در پایان خطاب به معترضان از آن‌ها خواسته‌اند که مراقب «سوءاستفاده احتمالی بیگانگان و گروه‌های خشونت‌طلب و غیر‌ملتزم به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی» باشند. امضاکنندگان این بیانیه در ظاهری دلسوزانه تاکید کردند: «از مردم عزیز و معترضان می‌خواهیم با نمایش تعهد خود به نفی هرگونه خشونت و تخریب اموال عمومی و خصوصی از مسیر اعتراض مسالمت‌آمیز خارج نشده و به‌علاوه مراقب هر نوع سوءاستفاده احتمالی بیگانگان و گروه‌های خشونت‌طلب و غیرملتزم به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی باشند.»
بیانیه گروه 77 تندترین موضع‌گیری اصلاح‌طلبان درباره وقایع اخیر کشور بود. محسن آرمین، ابراهیم اصغرزاده، مصطفی تاجزاده، علی تاجرنیا، سعید حجاریان، عبدالله رمضان‌زاده، فیض‌الله عرب‌سرخی، علیرضا علوی‌تبار، الهه کولایی، محمد کیانوش‌راد، شهیندخت ملاوردی، عبدالله ناصری، آذر منصوری، حمید آیتی، حمیدرضا جلالی‌پور و حسین کروبی از جمله افرادی بودند که زیر این بیانیه را امضا کرده بودند.
علاوه بر این تشکل‌ها، بسیاری از چهره‌های اصلاح‌طلب با ادبیاتی موهن و خلاف واقعیت، سعی در تحریک کاذب احساسات مردم داشتند. میرحسین موسوی در بیانیه‌ای، بدون پرداختن به دلایل ایجاد آشوب‌ها در کشور که مهم‌ترینش بی‌تدبیری و اهمال دولت مورد حمایت خود است و همچنین به جای ایجاد آرامش در جامعه، اتفاقات اخیر در کشور را با کشتار وحشیانه و دسته‌جمعی مردم در 17 شهریور سال 57 مقایسه کرد. این بیانیه رادیکال و ساختارشکنانه با هیچ‌ عکس‌العملی از سوی اصلاح‌طلبان مواجه نشد؛ موضوعی که همراهی و همدلی جریان اصلاح‌طلب با آن را نشان می‌داد. خبرنگار «صبح‌نو» در تماس تلفنی با 10 اصلاح‌طلب نظر آنها را درباره بیانیه موسوی جویا شد اما تک‌تک آن‌ها به بهانه مشترک اینکه «بیانیه را نخوانده‌ایم» از واکنش به آن سر باز زدند.
اصلاح‌طلب بدلی کیست؟ واقعی کدام است؟
سکوت اصلاح‌طلبان البته امری بود که به افرادی که خود را در ظاهر وفادار به نظام نشان می‌دهند هم تسری یافته است. چهره‌هایی نظیر عارف که خود اصلاح‌طلبان به دلیل مواضع نجیبانه او نسبت به حاکمیت، از او به‌عنوان «بدلی» یاد می‌کنند نیز در جریان اتفاقات اخیر سکوت پیشه کردند. در این‌باره، احمد توکلی، نماینده پیشین مجلس در نامه‌ای به عارف، از او خواست تا به مواضع رادیکال اصلاح‌طلبان واکنش نشان بدهد. توکلی در نامه‌اش تاکید کرد: «در این فاجعه موضع کسانی که مدعی اعتقاد به مبانی انقلاب اسلامی و پایبندی به قانون اساسی هستند چه باید باشد؟ محکومیت آشکار و بدون لکنت این اقدامات ضد‌ملی و ضد‌انقلابی؟ یا سکوت در برابر این همه جنایت؟ یا بدتر از آن، همنوایی با بیگانگان و توجیه رفتار تخریبی و ضد‌ملی اشرار و آشوبگران؟ واضح است که باید در برابر برهم‌زنندگان امنیت ملی در حکومت و جامعه یکپارچه ایستاد. اینجا سکوت هم پذیرفته نیست زیرا همین سکوت، تایید غیر‌مستقیم نابودکردن اموال عمومی و خصوصی و قتل بی‌گناهان است که خود گناهی نابخشودنی است».
این نماینده ادوار مجلس اضافه کرد: «در این ماجرا، تفکیک ماهیت اعتراض به یک تصمیم، از آشوب و اغتشاش، وظیفه‌ای ملی و انقلابی را فراروی همه میهن‌دوستان و انقلابیون صادق، به‌ویژه نخبگان سیاسی و اجتماعی قرار داد تا در شرایط کینه‌ورزی دشمنان ملت، حداقل در تشخیص مساله اصلی و فوری از مردم بصیر و نجیب ایران عقب نیفتند؛ اما هزاران افسوس که برخی از افراد مدعی، برخلاف محکمات صریح مکتب امام‌خمینی؟ره؟و هشدارها و اصرارهای حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و مقتضای عقل سلیم و تعهدات انقلابی و ملی و قانونی، به جای اعلام تبری، باز هم همصدایی با دشمن را
ترجیح دادند». توکلی در پایان افزود: «جناب آقای دکتر عارف! اینک، بار مسوولیت زدودن از ساحت اصلاح‌طلبان واقعی نسبت به بدلی در مقابل این حادثه تلخ بر دوش امثال
جنابعالی است».