بزرگنمايي:

پیام ویژه - آتلانتیک: آیا زنان نتیجه انتخابات آمریکا را تعیین خواهند کرد؟
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6070595
k ١.٩
٠
انتخاب / متن پیش رو در انتخاب منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
درک تامپسون- آتلانتیک/ ده‌ها سال پس از تصویب اصلاحیه نوزدهم سال 1920، که حق رای برای زنان را به رسمیت می‌شناخت، زنان همچنان کم‌تر از مردان رای می‌دهند. سیاستمداران و تحلیلگران قرن نوزدهم این پدیده را این گونه توضیح می‌دادند که بیشتر زنان به سیاست اهمیتی نمی‌دهند و همیشه بدون حضور در نظرسنجی‌ها، همان رأی همسرشان را کپی می‌کنند. همانطور که جورج گالوپ در سال 1940 در پاسخ به این پرسش که زنان چگونه در روز انتخابات رای می‌دهند گفت: دقیقاً همانطور که شب قبل به آن‌ها گفته شده است.
در ادامه این مطلب آمده است: در 40 سال گذشته، اما نظریه گالوپ اعتبار خودش را به نوعی از دست داده است. در هر دو انتخابات اخیر ریاست جمهوری، زنان حدود 10 میلیون مشارکت کننده بیشتر نسبت به مردان داشتند. این میزان با کل تعداد آراء اخذ شده در تگزاس در سال 2016 برابر است. از دیدگاه انتخاباتی، میزان مشارکت زنان در انتخابات بیش از مردان است، ضمن اینکه زنان در حال کپی کردن آراء مردان نیستند. در حالی که اکثر مردان به حزب جمهوریخواه تمایل دارند، زنان به یک نیرو قابل اعتماد برای دموکرات‌ها تبدیل شده‌اند.
چرا زنان طی چند دهه اخیر تمایلات‌شان به سمت چپ‌گرا‌ها بیشتر شده است؟
الیزابت یو کاسسیو، استاد کالج دارتموث و یکی از نویسندگان مقاله جدید تاریخ 100 ساله رای دهندگان زن آمریکایی می‌گوید: به نظر می‌رسد تغییر میزان مشارکت زنان در طول زمان به واسطه تغییر نسل است. وی ادامه داد: مادربزرگ من متولد دهه 1930 است در آن زمان در حالی که پدربزرگم می‌رفت رای دهد، او در ماشین می‌ماند، اما امروز مادر من به اندازه پدرم رای داده است.
زنانی که در اواخر قرن نوزدهم یا اوایل قرن بیستم به دنیا آمده‌اند، کمتر از مردان برای شرکت در انتخابات تمایل نشان می‌دادند شاید به این دلیل که رای دادن برای آن‌ها یک آیین ناآشنا بود، یا به دلیل اینکه خانواده آن‌ها را از مشارکت در سیاست دلسرد کرده بود.
در مورد این که چرا زنان به طور کلی به دموکرات‌ها گرایش دارند، کاسسیو معتقد است: سیاست بین زنان کمی تغییر کرد و سیاست حزبی تغییر بیشتری کرد. برای جواب این پرسش باید به زمان رونالد ریگان رفت.
با نامزد شدن ریگان در سال 1980 به عنوان رئیس‌جمهور، حزب جمهوری خواه با اشاره به تعداد انگشت شماری از موضوعات مربوط به زنان خودش را در جناح راست قرار داد. این حزب حمایت خود از اصلاحیه حقوق برابر را کنار گذاشت، یک موضع ضد سقط جنین گرفت و از مسیحیان محافظه کار که از تأثیر کار زنان شاغل بر خانواده‌های سنتی ابراز تاسف می‌کردند، حمایت کرد. گرچه ریگان به راحتی توانست در انتخابات پیروز شود، اماحمایت زنان را پشت سر خود نمی‌دید. کاتلین دولان، استاد علوم سیاسی دانشگاه ویسکانسین در میلواکی، به واشنگتن پست گفت: از زمان ریگان به بعد بین جمهوری‌خواه‌ها و زنان فاصله افتاد.
شکاف بی سابقه بین رأی دهندگان زن و مرد در سال 1980 باعث عصبانیت رسانه‌ها شد. سازمان ملی زنان مطلب خود را با عنوان "زنان به شکل متفاوت از مردان رای می‌دهند: بلوک فمینیستی در انتخابات سال 1980 ظهور کرد" در نخستین شماره روزنامه واشنگتن پست منتشر کرد. این اولین رسانه‌ای بود که به شکاف جنسیتی در آن دوره اشاره می‌کرد.
طی چند دهه بعدی، احزاب قطبی‌تر شدند. نخبگان محافظه کار در حزب جمهوریخواه قرار داشتند، در حالی که نخبگان لیبرال درون حزب دموکرات قرار می‌گرفتند. این ترازبندی دارای اختلافی خاص برای شکاف جنسیتی بود. از زمان رای گیری مدرن در آمریکا، مردان به طور مداوم مواضع محافظه کارانه تری نسبت به زنان در مورد موضوعات مختلفی از جمله هزینه‌های رفاهی، همجنسگرایی و استفاده از زور در سیاست خارجی داشتند. هرچه احزاب ایدئولوژیک‌تر شدند، شکاف جنسیتی هم رشد بیشتری یافت. شکاف جنسیتی از هشت درصد در سال 1980، به 12 درصد در سال 2000 و 13 درصد در سال 2016 رسید. نکته قابل توجه این است که دموکرات‌ها همه این انتخابات‌ها را شکست خوردند، زیرا مردان همه به نفع جمهوری‌خواه‌ها رای دادند. از سال 1980، اکثر مردان هرگز یک بار هم از کاندیدای دموکرات برای رئیس جمهوری حمایت نکردند. در سال 2016، 41 درصد از مردان و فقط 32 درصد از مردان سفید پوست به هیلاری کلینتون رأی دادند.
شاید به دلیل اینکه حزب دموکرات به پیروزی با اتکا به آراء زنان اعتماد کرده، سیاست‌های آن در اولویت‌های زنان قرار دارد. زنان احتمالاً بیشتر در خط فقر زندگی می‌کنند و به برنامه‌های غذایی و سایر خدمات رفاهی تکیه می‌کنند، تاکیدی که ناشی از بخشی از یک پدیده جهانی با عنوان زنانه سازی فقر شناخته می‌شود. همانطور که کاترین رامپ، نویسنده مقاله واشنگتن پست می‌گوید، زنان نیز احتمالاً در بخش‌های دولتی و تحت نظارت دولت مانند آموزش و مراقبت مشغول به کار هستند. به نظر می‌رسد که این روند‌های اشتغال باعث می‌شود زنان کمتر به حزب جمهوری خواهی رأی دهند که چهار دهه به طور مداوم قول داده مالیات‌ها و نقش دولت را کاهش دهد.
شکاف جنسیتی ممکن است منعکس کننده سایر شکاف‌ها در انتخابات مانند آموزش و جغرافیا نیز باشد. اکثر فارغ التحصیلان دانشگاه در آمریکا و اکثریت ساکنان بیشتر شهر‌های بزرگ را تشکیل می‌دهند. هر دو تحصیلات دانشگاهی و تراکم با رأی گیری دموکرات‌ها ارتباط دارد.
امروز، میزان تأیید دونالد ترامپ در بین زنان زیر 40 درصد است، در حالی که برنی سندرز، نامزد اصلی دموکرات‌ها، قوی‌ترین حمایت خود را نه فقط از رأی دهندگان جوان بلکه به ویژه در بین زنان جوان جلب کرده است. در 40 سال اخیر، شکاف جنسیتی از میزان نامشخصی خارج شده تا جایی که حتی نامی از آن به عنوان یکی از مهمترین گسل‌های سیاست در آمریکا نیامده است.