بزرگنمايي:

پیام ویژه - احمد زیدآبادی روزنامه‌نگار در کانال تلگرامی خود نوشت:
انتشار نشریات کاغذی از بیم گسترش کرونا متوقف شده است. از آنجا که امروزه یک نشریه از طریق دور کاری و با حداقلِ حضور کارکنان هم می‌تواند به مرحلۀ چاپ برسد، بنابراین، توقف انتشار نشریات کمک شایانی به پیشگیری از شیوع کرونا نمی‌کند.
این در حالی است که مثلاً کارکنان معدن گلی‌گهر سیرجان، همچنان سه شیفته مشغول کارند و جز تغییری جزیی در شیفت کاریِ شرکت اصلی، سایر بخش‌ها کمافی‌السابق به کار خود ادامه می‌دهند.
گویا حتی در ایام نوروز نیز تغییر عمده‌ای در برنامۀ کاری معدن به وجود نیامده است و کارگرانی که از حضور در محل کار خودداری کرده‌اند، اخراج و یا تهدید به اخراج شده‌اند.
معدن گلی‌گهر هزاران کارگر و کارمند دارد که بسیاری از آنها بومی نیستند و از شهرهای دور و نزدیک برای کسب اشتغال به سیرجان مهاجرت کرده‌اند.
این کارگران و کارمندان هر صبح با اتوبوس‌های شرکت، از سیرجان به محل معدن در 30 کیلومتری جنوب غربی شهر منتقل می‌شوند و بسیاری از آنها در محل کار نیز نمی‌توانند فاصلۀ لازم را از یکدیگر داشته باشند.
در واقع، این وضعیت، نگرانی از شیوع کرونا را در بین خانواده‌های کارگران و کارمندان معدن و به طور کلی در بین ساکنان شهر دامن زده است.
گلی‌گهر معدن سنگ آهن است و کالای حیاتی و ارزاق عمومی تولید نمی‌کند. بنابراین، اگر این معدن هم تا زمان فروکش کردن بحران کرونا تعطیل شود، چه مشکلی گریبانگیر کشور می‌شود؟ انبار کردن کوهی از سنگ آهن و یا مشتقات آن، در حالی که تمام کارهای عمرانی کشور متوقف شده است، چه ضرورتی دارد که لازم آید معدن سه شیفته به کار خود ادامه دهد؟
ظاهراً یکی از دلایل اصرار بر ادامۀ کار معدن، درآمدزایی آن برای دولت در شرایط تحریم است! به عبارت دیگر، گویی اصل درآمدزایی مبنای توقف و یا تداوم برخی حرفه‌ها در این وضعیت است و نه ضرورت‌های اجتماعی و یا حفظ جان افراد! با این حساب، اگر نشریات کاغذی هم درآمدی برای دولت داشتند، به این راحتی فعالیت‌شان متوقف نمی‌شد!
آنچه در این میان بخصوص ناراحت کننده است، این است که مسئولان کشور ما با تکیه بر برخی امور ایدئولوژیک که آن را "سبک زندگی غیرمادی" هم می‌نامند، به یکی از بی‌سابقه‌ترین نظام‌های تحریم بین‌المللی علیه مملکت تن داده‌اند، اما در عین حال، به دلیل تنگ آمدن قافیه، فعالیت یک معدن را به دلیل درآمد مادی‌اش، به ادامۀ کار نشریات کاغذی به دلیل عدم سود مادی‌اش ترجیح می‌دهند حال آنکه اولی می‌تواند مخاطراتی برای شیوع کرونا در پی داشته باشد، اما دومی از این حیث خطر چندانی هم ندارد!
در انتها باید از آنها پرسید؛ خب، اگر درآمد مالی و زندگی مادی مهم نیست چرا معدن را به نشریات برتری می‌دهید و اگر مهم است پس چرا برای رفع تحریم‌ها گامی مؤثر برنمی‌دارید؟