بزرگنمايي:

پیام ویژه - اعتماد / « سرمایه‌گذاری چینی‌ها » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته مجیدرضا حریری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
پیش‌نویس سند همکاری راهبردی میان ایران و چین به تصویب هیات دولت رسیده و با توجه به اینکه جزییاتی از آن نیز منتشر نشده، بازتاب‌هایی نیز در رسانه‌ها داشته است. در حالی که سند همکاری با چین موضوع جدیدی نیست. در ژانویه 2016 با ورود رییس‌جمهور چین به ایران، تفاهمنامه‌ای موسوم به «مشارکت جامع استراتژیک چین و ایران» به امضای دو کشور رسید. در این مدت هم دو طرف تلاش‌هایی برای رسیدن به مفادی واحد کردند. آنگونه که گفته شده، این توافق در همه ابعاد سیاسی‌، اجتماعی، سیاسی، امنیتی، نظامی و... خواهد بود که البته نزدیک به یک سال است که وزارت امور خارجه با تایید مقامات عالی کشور در حال پیگیری و تدوین پیش‌نویس آن هستند. بر این اساس سال گذشته پیش‌نویس این تفاهمنامه به شکل همکاری بلندمدت از سوی طرف ایرانی مورد بررسی و تصویب قرار گرفت که به طرف چینی ارایه شد. باید به این نکته اشاره کرد که رسیدن به یک سند همکاری بلندمدت نیازمند زمان است و به نظر نمی‌رسد مراحل تدوین و تصویب آن در دولت فعلی به سرانجام برسد چرا که این سند همه ابعاد را شامل می‌شود و برای رسیدن به تفاهم نیز هر دو طرف باید منافع خود را در نظر بگیرند. نکته دیگری که در خصوص سند همکاری باید گفته شود، نبود عدد و رقم است. زمانی می‌توان از اعداد و ارقام سخن گفت که پروژه‌ای تعریف شده باشد و ذیل آن دو طرف مثلا برای درآمد یا هزینه‌های آن رقمی را پیش‌بینی کنند. بنابراین اعداد و ارقامی که در این خصوص در رسانه‌ها گمانه‌زنی شده نیز قابل اتکا نیست. با این حال، توافق با چین حائز اهمیت است چرا که براساس پیش‌بینی‌ها در 25 سال آینده چین اقتصاد اول دنیا خواهد بود. از این‌رو طبیعی است که چنین همکاری‌هایی نه‌تنها بر اقتصاد که سایر بخش‌های کشور نیز اثرگذار باشد. اولین تاثیر این همکاری‌، رسیدن به این مفهوم است که باید در جهان دوستان و هم‌پیمانانی پیدا کرد و با آنها همکاری‌های اقتصادی، سیاسی و... داشت. برخی موضع همکاری بلندمدت با چین را با هجمه‌های سیاسی هدف قرار می‌دهند...
در صورتی که این اقدام می‌تواند اذهان عمومی را تخریب کند. حضور چین در اقتصاد کشور می‌تواند بسترساز سرمایه‌گذاری‌های خارجی بیشتر کشورهایی باشد که علاقه‌مند به حضور در ایران هستند. هر چند برای پیش‌بینی در خصوص سرمایه‌گذاری زود است چرا که این تفاهمنامه همچنان در مرحله پیش‌نویس است. برخی معتقدند با حضور چین در ایران، موجبات حضور سایر کشورهای آسیایی مانند کره جنوبی و ژاپن نیز فراهم می‌شود. در پاسخ باید گفت که به نظر نمی‌رسد این‌گونه شود چرا که این دو کشور تابع سیاست‌های امریکا هستند و هر قراردادی را با نظر سیاستمداران امریکایی می‌بندند و از آنجایی که چین نیازی به کسب اجازه ندارد، می‌تواند به راحتی با ایران همکاری کند. بنابراین باید از این فرصت استفاده کرد و در عین حال از گمانه زنی نادرست نیز پرهیز داشت.