بزرگنمايي:

پیام ویژه - خراسان / « ترامپ و سوپرپک ها » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم دکتر علیرضا میر یوسفی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
انتشار کتاب بولتون، موضوع روابط ایران و آمریکا در دوران ترامپ را دوباره در معرض توجهات قرار داده است. ادعای اصلی کتاب بولتون این است که تمام اقدامات ترامپ در سه سال و نیم گذشته فقط یک هدف را دنبال می کرده و آن انتخاب مجدد بوده است. بولتون در این مسیر، عمدتا بر نمایش های انتخاباتی و رسانه ای ترامپ تاکید دارد ولی یک نکته مهم را عمدا جا می اندازد و آن اهمیت نقش سوپرپک ها و پول های تزریق شده در راهبردهای انتخاباتی و همچنین در سیاست سازی های ترامپ است. ترامپ هم در انتخابش در سال 2016 و هم برای انتخاب مجددش، به شدت به این سوپرپک ها توجه داشته و پیروزی‌اش مدیون این پدیده نوظهور در آمریکا بوده و هست. بولتون هم در کتابش با افتخار از تاسیس و مدیریت یکی از این سوپرپک ها به عنوان پروژه بزرگش یاد می کند. یکی از کلیدهای فهم ترامپ و سیاستش و در نتیجه پاسخ به این سوال که ما در مقابل وی چه باید می کردیم و در آینده چه باید بکنیم، فهم تحول مهمی است که سوپرپک ها در عرصه سیاست آمریکا ایجاد کرده اند و ترامپ یکی از محصولات و در عین حال بهره مندان آن است. سوپرپک ها پدیده ای جدید هستند که در سال ٢٠١٠ با حکم دادگاه عالی آمریکا متولد شدند. ریشه این حکم دادگاه، به فیلم مستند «فارنهایت ٩١١» مایکل مور، علیه جرج بوش در سال ٢٠٠٣ و فیلم تلافی جویانه یک موسسه جمهوری خواه علیه هیلاری کلینتون در سال ٢٠٠٨ برمی گردد. دموکرات ها با این استدلال که منبع مالی ساخت فیلم، قانون محدودیت کمک مالی به کمیته های اجرایی انتخاباتی یا «پک»ها را نقض کرده است، جلوی انتشار فیلم را گرفتند ولی دادگاه عالی آمریکا رای داد که تبلیغات علیه یک نامزد، محدودیت های کمک به ستادهای انتخاباتی را شامل نمی شود و این رای باعث تولد افسار گسیخته سوپرپک ها و تغییر ماهیت انتخابات از تبلیغات ایجابی به تبلیغات به شدت تخریبی شد. یکی دیگر از نتایج این تحول این است که دیگر می شود بر سر بسیاری از موضوعات با سیاستمداران و حتی شخص رئیس جمهور به طور مستقیم وارد معامله شد. مثلا می شود رفت و به ترامپ گفت، حاضر هستم ٣٠٠ میلیون دلار به سوپرپک طرفدارت کمک کنم، به شرط این که سفارت آمریکا را به بیت المقدس منتقل کنی یا در آستانه انتخابات توافق کرد که فلان مبلغ به طرفداران ترامپ کمک می شود، به شرط این که ترامپ الحاق کرانه باختری به اسرائیل را بپذیرد و... . تا قبل از ٢٠١٠، قانون افراد و شرکت ها را از کمک مالی بزرگ‌تر از چندهزار دلار به ستادهای انتخاباتی حزبی و شخصی منع می کرد تا جلوی معامله مستقیم سرمایه داران و شرکت ها را با سیاستمداران بگیرد، به همین دلیل برخی سرمایه داران و شرکت ها، سعی داشتند به طور غیرمستقیم و با تاسیس، خرید یا کمک به دانشگاه ها، بنیادها و اندیشکده ها یا رسانه ها بر سیاست های رئیس جمهور و دولت تاثیربگذارند یا در واقع مسیر دولت را ریل گذاری کنند ولی در دوره جدید امکان معامله مستقیم و سریع با شخص رئیس جمهور فراهم شده است. البته برای سوپرپک ها، به ویژه آن هایی که به مثابه لابی برای کشورهای خارجی عمل می کنند، معامله بر سر برخی موضوعات که پایگاه رای ترامپ را متاثر می کند مثل شعارهای مهاجرتی و ساخت دیوار یا کاهش مالیات ها، سخت تر به نظر می رسد، به همین دلیل آن ها سعی می کنند روی موضوعاتی که پایگاه رای ترامپ نسبت به آن حساسیت کمتری دارد، مثل موضوع فلسطین، کره شمالی، جنگ یمن و سوریه و امثال آن معامله کنند. در جای جای کتاب بولتون، می شود این طور استنباط کرد که پای برخی معامله سوپرپکی با طرف های ضدایرانی درمیان است. مثلا قراردادن سپاه در فهرست گروه های تروریستی جزو شعارهای انتخاباتی ترامپ نبود و با توجه به نوع صحبت های ترامپ با بولتون، ترامپ خیلی از معنی یا ابعاد آن سر در نمی آورد. می شود تصور کرد که ترامپ این سفارش را در قبال انجام کاری (احتمالا واریز پول به حساب سوپرپک هایش) پذیرفته که انجام دهد. برعکس در برخی موضوعات که پایگاه رای ترامپ به آن حساس است یا جزو محورهای اصلی تبلیغات انتخاباتی وی بوده، مثل اجتناب از جنگ جدید در خاورمیانه و تلاش های رژیم اسرائیل برضد آن، ترامپ بسیار حساس تر نشان می دهد. در کتاب جدید بولتون، ردپای این موضوع و توجه ترامپ به دام نتانیاهو در این زمینه، به چشم می خورد. مثلا ترامپ از بولتون می خواهد به نتانیاهو بگوید اگر اسرائیل به ایران حمله کند، آمریکا از آن حمایت خواهد کرد که معنی اش این است که من این کار را نخواهم کرد. البته معامله های این چنینی با ترامپ همیشه ساده نبوده و ترامپ در برخی از معامله هایش مردد، بدبین و نامطمئن نشان داده است.مثلا در دوره انتخابات 2016 بعد از برخی سخنانش که یهودی ستیزانه تعبیر شد، در کمال تعجب مجبور شد به شلدون ادلسون، سرمایه دار طرفدار اسرائیل و حزب لیکود روی بیاورد و از وی بخواهد با کمک چندصدمیلیون دلاری به سوپرپک های وی، کمپین‌اش را نجات دهد. با این حال ترامپ در برابر شرط اصلی ادلسون مبنی بر وعده انتقال سفارت آمریکا به بیت المقدس، چندهفته ای مقاومت کرد و فقط وقتی آن را قبول کرد که در آستانه شکست در انتخابات مقدماتی به خاطر ضعف در منابع مالی قرار گرفت. هرچند ترامپ بعد از پیروزی، وعده اش را به ادلسون فراموش کرد اما مجدد وقتی به انتخابات کنگره در سال ٢٠١٨ نزدیک شد و دانست که شکست در آن می تواند باعث استیضاحش شود، مجدد به ادلسون روی آورد و شرط وی را برای انتقال سفارت در ازای کمک مالی به سوپرپک های مدنظرش اجرا کرد. همین طور در کتاب بولتون آمده که وقتی ترامپ مشتاقانه خواهان ملاقات با دکتر ظریف در بیاریتز فرانسه در جریان اجلاس جی ٧ بود، بولتون پیشنهاد می دهد که به نتانیاهو زنگ بزند و وی را در جریان این ملاقات بگذارد ولی ترامپ و کوشنر هر دو این پیشنهاد را رد می کنند و می گویند این مسئله به دیگران هیچ ربطی ندارد.یک نکته دیگر درباره سوپرپک ها، تاثیر آن ها بر راهبرد انتخاباتی و رسانه ای ترامپ است که شرح تفصیلی آن مجال دیگری می طلبد ولی به طور خلاصه کم عملی سیاسی و ماهیت به شدت سلبی و تخریبی کمپین انتخاباتی جزو مهم ترین آن ها هستند. سوپرپک ها حق حمایت از یک کاندیدا و بیان دستاوردها یا تبلیغات ایجابی برای وی را ندارند و برعکس فقط مجاز به عملیات تخریبی علیه نامزدهای انتخاباتی رقیب هستند و همین موضوع ترامپ را در خصوص اقداماتی که بتواند خوراک سوپرپک های مخالفش را تامین کند، در ماه های پیش رو تا انتخابات به شدت محتاط خواهد کرد. به علاوه یک دلیل عمده که محور کمپین انتخاباتی ترامپ در سال ٢٠١٦ بر آن بنا شد و امسال نیز همچنان بر مخالفت و انتقاد از هرچیزی که قبل از وی انجام شده است (برجام، بیمه درمانی اوباما، معاهده پاریس و...) استوار خواهد بود، به ماهیت تبلیغات مجاز برای سوپرپک ها برمی گردد و بعید است ترامپ این راهبرد تبلیغاتی را تا آن زمان تغییر دهد. نتیجه این که در شرایط فعلی به احتمال زیاد ترامپ تا نوامبر دست به عصا و محتاط حرکت خواهد کرد. تا آن زمان ایران باید کماکان به مدیریت خسارت و مقاومت حداکثری ادامه دهد.