پیام ویژه - یک دفتر کار، یک رستوران و یک اتوبوس مکان هایی برای گسترش عفونت های متعدد بودند که توسط مقامات بهداشتی به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفته اند. نتیجه گیری آنها درس های ارزشمندی را برای فرایند کاهش شیوع ارائه می دهد.

به گزارش جماران ، نسخه انگلیسی روزنامه اسپانیایی ال پایس در گزارشی نوشت: یک رستوران شلوغ برای برگزاری جشن سال نوی چینی؛ 100 کارگر آلوده در داخل یک ساختمان 19 طبقه؛ گروهی از بودایی های معتقد که با اتوبوس برای شرکت یک مراسم مذهبی سفر می کنند. این سه سناریو برای شیوع کووید 19 بود که توسط مقامات با دقت ثبت شده است. در هر کدام چه اتفاقی افتاده است؟ عوامل خطر چیست؟ اکنون که می خواهیم به حالت عادی، و به رستوران ها، دفاتر کار و دیگر فضاهای عمومی بازگردیم، چه درس هایی می توان آموخت؟
دفتر کار
در یک طرف از یک مرکز تماس در سئول پایتخت کره جنوبی، خطر ابتلا به بیماری در چهار عامل کلیدی مشاهده می شود: تماس نزدیک و طولانی مدت میان افراد بیشمار، در یک فضای بسته.
کارمندان مرکز تماس در طبقه یازدهم با هم پشت میزهای حاوی 13 ایستگاه کار می کنند.

در برخی از میزها مانند این میز، 9 نفر از 13 کارمند تست شان مثبت بود. این کارمندان با 137 کارگر در یک فضای بسته نشسته بودند.

از این 137 کارمند، 79 نفر (57.6 درصد) آزمایش شان مثبت بود. تماس دائمی در همان فضا برای مدت زمان طولانی نقش مهمی ایفا می کرد.

تعداد کمتری از کارمندان دیگر در این طبقه تست شان مثبت بوده است.
در بقیه ساختمان، فقط سه نفر از 927 نفر که تحت بررسی قرار گرفتند (0.3 درصد) آزمایش مثبت داشتند، علی رغم این واقعیت که لابی ها، آسانسورها و سایر مناطق مشترکی داشتند.
تحقیقات انجام شده توسط مقامات محلی نشان داد که تقریباً تمام افراد آلوده در ساختمان 19 طبقه با بیش از هزار نفر ساکن و کارمند اداری، در این منطقه محصور شده اند. 

علاوه بر این، افراد آلوده تقریباً در یک اتاق کار می کردند. علیرغم تعامل قابل توجه بین کارگران از طبقات مختلف ساختمان در آسانسورها و لابی، گسترش ویروس تا حد زیادی محدود به یک فضای پر از کارمندان نشسته پشت میز بود، «این نشان می دهد که مدت تعامل (یا تماس) بر اساس گزارش مقامات سئول، احتمالاً عامل اصلی شیوع بیماری بود.»

دانشمندان و متخصصان بهداشت توصیه می کنند برای کاهش خطر، از تمرکز زیاد افراد با اقدامات مختلف از شیفت بندی و دورکاری گرفته تا محافظت فیزیکی مانند استفاده از ماسک و جلوگیری از به اشتراک گذاری ابزار اداری توسط کارمندان، جلوگیری به عمل آید. این توصیه ها همچنین شامل رعایت فاصله فیزیکی میان کارکنان با توقف برگزاری جلسات بزرگ و پایین نگه داشتن تعداد در نقاط دسترسی و مناطق صرف غذا و نوشیدنی است. فضاها نیز باید به درستی تهویه شوند. 
«ماریکروز مینگوئیلون» محقق موسسه ارزیابی زیست محیطی و مطالعات آب شورای تحقیقات ملی اسپانیا (IDAEA-CSIC) می گوید: «ما باید تجمع افراد و زمان تماس آنها با یکدیگر را کاهش دهیم؛ زمانی را که آنها با هم می گذرانند. اگر هر دو عامل را کاهش دهیم، خطر را کاهش داده ایم.»
رستوران
یک وعده غذایی سال نو در شهر «گوانگژو» چین در 24 ژانویه بهترین مثال را برای نحوه کاهش خطرات شیوع در فضای بسته ارائه می دهد. این سناریو در دو مطالعه مختلف (1 ، 2) توسط مقامات بهداشتی چین به طور دقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است، که به این نتیجه رسیده اند که در صورت برقراری تماس برای مدت طولانی ، تهویه نامناسب می تواند یک عامل تعیین کننده خطرساز باشد. باز هم، زمان به همراه مجاورت اجتماعی خطرات را چند برابر می کند.

رستوران یک روز پر از جشن را سپری می کرد. شیوع این بیماری در اتاقی بدون تهویه طبیعی رخ داد؛ جایی که حدود 90 نفر با هشت پیشخدمت مشغول غذا خوردن بودند.

روی میز A ، شخصی که روز قبل از ووهان آمده بود با خانواده خود غذا می خورد. در آن شب، آن فرد علائمی از بیماری نشان داد و به بیمارستان رفت.

پس از صرف غذا ، 9 مشتری دیگر تست کووید 19 شان مثبت تشخیص داده شد. تمام کسانی که از جداول B و C آلوده شده اند بیش از یک متر با بیمار 0 فاصله داشتند، بعضی از آنها تا 4.5 متر نیز فاصله داشتند. هیچ کس دیگری در رستوران به این ویروس آلوده نشد.

طول زمان بسیار مهم است. وعده های غذایی خانواده های B و C برای مدت طولانی با غذای بیمار 0 همپوشانی دارد، در حالی که وعده های غذایی میز D فقط با بیمار 0 به مدت 18 دقیقه همپوشانی دارند.

محققان معتقدند تهویه مطبوع نقش اساسی دارد. این بدان معناست که هوا بین سه میز به طور مداوم در حال چرخش است و میکرو قطرات ریز و پر از ویروسی را که بیمار 0 از دهانش وارد فضا می کند به مشتریان دیگر می رسد.
دوربین های موجود در محل نشان می دهد که افراد آلوده هیچ ارتباطی در دستشویی ها یا مکان های دیگر - که می تواند منجر به انتقال ویروس شود- ندارند. به گفته دانشمندان، گرچه تماس نزدیک می تواند نقش مهمی در انتقال سارس-کووید2 داشته باشد، اما انتقال ویروس در قطرات کوچک منتقل شده در هوا «در اتاق های شلوغ و دارای تهویه ضعیف» نیز امکان پذیر است. 
دریچه های هوای بیرون رستوران بسته شد. «مطالعه ما نشان می دهد که جلوگیری از ازدحام جمعیت و تهویه مناسب در ساختمان ها و وسایل حمل و نقل عمومی برای جلوگیری از شیوع کووید 19 حیاتی است. توصیه های مقامات بهداشتی همواره بر جلوگیری از گردش مجدد هوا و همچنین انجام فعالیت ها خارج از محیط های سربسته تأکید دارد.
اتوبوس
مقامات چینی و محققان دانشگاه های آمریکا در حال تجزیه و تحلیل شیوع بیماری در یک مراسم بودایی هستند که با حضور افرادی که با دو اتوبوس برای 100 دقیقه - از هر طرف 50 دقیقه - سفر می کنند. یک زن با علائم بیماری با یکی از وسایل نقلیه در حال مسافرت بود، جایی که هوا دوباره در آن چرخید و 23 مسافر را آلوده کرد. «امیلی گورلی» متخصص اپیدمیولوژی در دانشگاه جان هاپکینز توضیح می دهد: «به نظر می رسد بیمار 0 در این شیوع یک عامل بسیار ناقل بوده است.» وی اضافه می کند: «در اتوبوس هم همچون رستوران انتقال هوا با استفاده از ذرات معلق و قطره هایی است که به دلیل کشش از پنجره یا تهویه هوا مسافت بیشتری را طی می کنند.

دو اتوبوس به یک مراسم بودایی سفر کردند. وسایل نقلیه تقریبا پر بودند و فاصله هر فرد تقریباً 75 سانتی متر بین ردیف ها بود.

بیمار 0 که زنی 64 ساله بود، با افرادی از ووهان در تماس بوده است. او تا روز بعد هیچ علامتی نداشت.

در کل، 23 نفر در اتوبوس آلوده شدند. علی رغم اینکه همه در طول مراسم با هم بودند، هیچ کس در اتوبوس دیگر بیمار نشد.
تهویه در حالت بازچرخانی بود و محققان معتقدند که این مسئله ای کلیدی بود؛ و مسافران بدون توجه به فاصله زیادشان از بیمار 0 آلوده شدند.

تعدادی از مطالعات در ژاپن و جاهای دیگر نشان می دهد که وسایل حمل و نقل عمومی عفونت های متعدد را انتقال نمی دهد؛ البته تا زمانی که مسافران قوانین بهداشتی و محافظتی را رعایت کنند، به ویژه استفاده از ماسک هایی که باعث می شود افراد آلوده قطرات مسری را در جو منتشر نکنند، مانند آنچه توسط بیمار 0 اتفاق افتاد. 
همچنین پیشنهاد شده است که اقدامات حفاظتی ویژه ای برای رانندگان وسایل حمل و نقل عمومی و همچنین بهبود تهویه و افزایش نظم واگن ها و قطارها به منظور کاهش ازدحام جمعیت در نظر گرفته شود.
منابع: مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در گوانگژو و هانگژو، مرکز امنیت بهداشت جان هاپکینز، انستیتوی ارزیابی زیست محیطی و مطالعات آب شورای تحقیقات ملی اسپانیا (IDAEA-CSIC)، مرکز اروپا برای پیشگیری و کنترل بیماری ها، آزمایشگاه بین المللی کیفیت هوا و بهداشت (WHO، کوئینزلند) و دولت کره جنوبی.