پیام ویژه - کمتر از دو ماه دیگر کابینه جدید دولت آمریکا به رهبری جو بایدن شروع به ‌کار خواهد کرد. بایدن در روزهای اخیر، تعدادی از کاندیداهای احراز پست ‌های کلیدی در کابینه خود را معرفی کرد. حضور موفق جان کری در دولت اوباما در جریان مذاکرات هسته ‌ای و پیمان زیست ‌محیطی پاریس باعث شد بایدن، خواستار استفاده از تجربه ‌های وی در تیم زیست ‌محیطی دولت جدید شود.

به گزارش جماران ، «جو بایدن» رئیس ‌جمهور منتخب آمریکا شش عضو کابینه خود را معرفی کرده که در میان آنها مقام‌ های ارشد وزارت خارجه دوره باراک اوباما دیده می ‌شوند؛ از جمله «جان کری» سیاستمدار سابقه دار و وزیر خارجه اسبق که اکنون نماینده ویژه آمریکا در امور اقلیمی و مسئول ویژه برنامه ‌های جو بایدن در مقابله با پدیده گرمایش زمین شده است.
بایدن در جریان کارزار انتخاباتی خود وعده داده بود که در صورت ورود به کاخ ‌سفید متنوع‌ ترین کابینه تاریخ آمریکا را معرفی خواهد کرد.

جان کری طی توئیتی نوشت: «آمریکا به زودی دولتی خواهد داشت که با بحران مسائل جوی به عنوان یک تهدید امنیت ملی همان ‌طور که هست برخورد می ‌کند. از اینکه برای حل این بحران قرار است در کسوت نماینده ویژه رئیس‌ جمهور در مسائل آب و هوا با رئیس‌ جمهور منتخب، متحدانمان و رهبران جوان جنبش مسائل اقلیمی همکاری کنم، احساس غرور می‌ کنم.»
قرار است جان کری به عنوان مسئول امور اقلیمی در جلسات شورای امنیت ملی کاخ‌ سفید هم حضور یابد.
در گزارش زیر نگاهی دقیق ‌تر به زندگی این سیاستمدار آمریکایی انداخته شده و زوایای پنهان زندگی جان کری مورد بررسی قرار گرفته است.
زندگینامه
«جان فوربز کِری» متولد 11 دسامبر 1943 سیاستمدار و وکیل آمریکایی است.

کری از نوادگان اجداد مشهور آمریکایی از جمله «توماس کرنل و یوریس/جرج وولسی» می‌ باشد. اجداد وی از جمهوری چک امروزی به آمریکا مهاجرت کردند.

جان کری سه ساله بود که منزل ویران شده پدر‌بزرگ و مادر‌بزرگش در فرانسه را بعد از هجوم نازی ‌ها به فرانسه به چشم دید (مادر کری در فرانسه به دنیا آمده است). حالا کری با گذشت این همه سال می ‌گوید: «آن صحنه‌ ها هنوز در خاطرم حک شده است.»
او دومین فرزند از 4 فرزند خانواده بود. وی با یک خواهر بزرگتر به نام مارگارت ، یک خواهر کوچکتر به نام دیانا و یک برادر کوچکتر به نام کامرون بزرگ شد. فرزندان با دین کاتولیک پدرشان تربیت شدند و جان به عنوان پسر محراب در کلیسا خدمت کرد. 
کری در سال اول زندگی خود در «گروتون» ماساچوست و پس از آن در «ملیس» ماساچوست زندگی می کرد قبل از اینکه در هفت سالگی به محله «جورج تاون» واشنگتن دی سی برود؛ هنگامی که پدرش در دفتر مشاور عمومی وزارت نیروی دریایی قرار گرفت و در دفتر امور ملل متحد وزارت امور خارجه دیپلمات شد. 
خانواده بزرگ مادری او به عنوان اعضای خانواده های فوربس و دادلی-وینتروپ از ثروت زیادی برخوردار بودند. والدین کری خود از طبقه متوسط ​​به بالا بودند و خاله ثروتمندش هزینه تحصیل او را در مدارس شبانه روزی نخبگان مانند انستیتو مونتانا زوگربرگ در سوئیس پرداخت کرد.
در سال 1957، پدر جان در سفارت آمریکا در «اسلو» نروژ مستقر شد و کری برای تحصیل در مدرسه شبانه روزی به آمریکا بازگردانده شد. او ابتدا در مدرسه «فیسیندن» در «نیوتن»، ماساچوست (مدرسه ‌ای که عموما فرزندان افسران ارشد و فرزندان خانواده ‌های ثروتمند (مثل خاندان کندی) برای درس خواندن به آنجا وارد می‌شدند) و بعداً در مدرسه «سنت پل» در «کنکورد»، نیوهمپشایر تحصیل کرد و در آنجا مهارت های سخنرانی عمومی را آموخت و علاقه اش به سیاست آغاز شد. 

کری انجمن «سنت وینانت» را در سنت پائول تاسیس کرد تا در مورد مسائل روز بحث کند. این انجمن هنوز در آنجا هست. در سال 1960، هنگامی که در سنت پل بود، او در شش گروه از همکلاسی های خود در یک گروه راک کوچک به نام The Electras باس نواخت. آنها حدود پانصد نسخه از یک آلبوم را در سال 1961 منتشر کردند.
وی در سال 1962 در دانشگاه ییل در رشته علوم سیاسی پذیرفته شد.
در دانشگاه ییل بود که کری آدرنالینی که ممکن بود فعالیت ‌های سیاسی در خونش جاری کند را کشف کرد، به عنوان رئیس «حزب لیبرال» [یک حزب دانشجویی] انتخاب شد و شروع کرد به سخنرانی ‌های عمومی ‌با مضامینی که در آن وقت (دهه شصت میلادی) رایج بود، مضامینی از قبیل حقوق مدنی. این جوان در آن وقت از ورود به مناظره‌ های داغ با احزاب دانشجویی دیگر لذت می‌ برد و چنین بود که تحت راهنمایی «رولین جی استرویس» مربی سخنران و استاد تاریخ، در مسابقات بحث و گفت و گو که در سطح دانشگاه‌ های کشور برگزار ‌شد رتبه اول را کسب کرد.
وی در این سخنرانی گفت: «این شبح امپریالیسم غربی است که ترس بیشتری را در آفریقایی ها و آسیایی ها نسبت به کمونیسم ایجاد می کند و بنابراین خود شکننده است.»
کری در سال 1966 با مدرک لیسانس از ییل فارغ التحصیل شد. به طور کلی، او نمرات جالبی نداشت. وی در طول مدت حضور خود در ییل هرگز نمره «ای» دریافت نکرد. بالاترین نمره وی 89 بود.
رابطه با خانواده کندی
در نوامبر 1960، کری اولین سخنرانی سیاسی خود را برای راهیابی جان اف کندی به کاخ سفید انجام داد.
در سال 1962، کری یکی از داوطلبان برای اولین کارزار سناتوری «تد کندی» بود. در تابستان همان سال وی با «ژانت آوچینکلوس جنینگز» خواهر ناتنی «ژاکلین کندی» بانوی اول آمریکا ملاقاتی داشت. ژانت جنینگز کری را دعوت به بازدید از املاک و خانواده اش و مزرعه هامراسمیت در رود آیلند نمود. این نخستین جایی بود که کری رئیس جمهور جان اف کندی را برای اولین بار ملاقات کرد.

به گفته کری زمانی که کندی رئیس جمهور بود کری از وی در مورد رفتن به دانشگاه ییل پرسیده بود. کندی ادا و شکلک درآورد، چرا که کندی به دانشگاه هاروارد رقیب رفته بود. کری بعدها یادآور می ‌شود: او به من لبخند زد و گفت در این مورد نگران نباشید چون من در حال حاضر بیش از حد «یک مرد ییل» (به انگلیسی: Yale man) هستم. 
به گفته کری، رئیس جمهور اظهار نظر مشهور خود اینکه چگونه می‌توان بهترین دوی جهان را داشت گفته بود: با تحصیلات در هاروارد و مدرک گرفتن از ییل. در اشاره به درجه افتخاری که چند ماه قبل از دانشگاه ییل دریافت کرده بود.
همه شرایط رشد کری زمینه‌ ساز آینده ‌ای سیاسی به طریق آمریکایی بود: مدارس خاص متعلق به طبقه خاصی از جامعه، رفاقت با فرزندان افسران و سیاسیون و بازرگانان مطرح و دوستی با دخترهایی از خانواده‌ های بانفوذ، پدری در سلک دیپلماسی، تعطیلات تابستانی خارج از آمریکا، حضور داوطلبانه در کارزار تبلیغاتی اول تد کندی در انتخابات کنگره، سپس حضور در دانشگاه ییل و تحصیل در علوم سیاسی.
خدمت سربازی (1966–1970)
حضور در جنگ ویتنام برای کری چند افتخار نظامی، از جمله مدال ستاره نقره‌ ای، مدال ستاره برنزی «مبارزه 7» برای شجاعت و سه قلب بنفش را به همراه داشت.

در 18 فوریه 1966، کری برای خدمت در نیروی دریایی ثبت نام کرد. وی در 19 اوت 1966 خدمت وظیفه فعال خود را آغاز کرد. کری پس از گذراندن 16 هفته دوره آموزشی در مرکز آموزش نیروی دریایی آمریکا در «نیوپورت»، رود آیلند، درجه افسری خود را در 16 دسامبر 1966 دریافت کرد.

دکور تغییر کرد و حالا کری باید نقش یک قهرمان دلاور را بازی می‌ کرد. و این همان چیزی بود که رخ داد، سرباز جان کری مأموریتی دلاورانه را انجام داد و طی آن در کمینی از قایق نظامی ‌اش در رودخانه «دوآن کیو» بیرون پرید و یکی از مقاومین ویت ‌کونگ را کشت و سلاحش را برداشت و به همین دلیل نشان ستاره طلایی را دریافت کرد.

روزنامه الاخبار لبنان نوشت: اگر به آلبوم تصاویر کری نگاه کنیم، یک تصویر را می ‌بینیم که دارد در دفاع از حقوق بشر صحبت می‌ کند و در کنارش تصویر دیگری از او می‌بینیم که نشان‌ های دریافتی ‌اش به سبب «انجام وظیفه» در جنگ ویتنام را به سینه زده است.
در انتخابات 2004 هم کری سوابق نظامی خود را در وب سایت خود قرار داد و به خبرنگاران اجازه داد تا سوابق پزشکی وی را بررسی کنند. در سال 2005، کری سوابق نظامی و پزشکی خود را برای نمایندگان سه سازمان خبری منتشر کرد، اما اجازه دسترسی کامل مردم به این سوابق را نداد.
فعالیت ‌های ضد جنگ (1970–1971)
جان کری در اوایل دهه هفتاد تبدیل به یک فعال واقعی ضد جنگ ویتنام شده و به سازمان ‌هایی پیوست که به رادیکال بودنشان در این موضوع معروف بودند.

در واقع کری پس از بازگشت از جنگ در ویتنام، به گروه سربازان ضد جنگ ویتنام (VVAW) پیوست. فعالیت تعدادی حدود 20000 سرباز ضد جنگ (VVAW) در آن سال ها و رهبری کری بر آنها توجه مؤثر و خشم برخی از جمله دولت ریچارد نیکسون را به خود جلب کرد.
در نهایت سخنرانی وی در کنگره دولت آمریکا را تحت فشار زیاد گذاشت تا به حضور نیروهای آمریکایی در ویتنام پایان دهند.
ورود به سیاست
مدت زیادی طول نکشید که وی به دلیل اختلاف دیدگاه از سربازان ضد جنگ فاصله گرفت. این مسئله در مبارزات انتخاباتی برایش بسیار گران تمام شد و منتقدان از آن بهانه ای برای حمله به دموکرات ها ساختند.

بدین ترتیب کری در نهایت تصمیم گرفت وارد سیاست شود. او علم و تجربه و آشنایی و ثروت کافی برای ورود به غوغاهای سیاسی را داشت.
اولین نبردش برای ورود به پارلمان را باخت. لذا دوباره وارد دانشگاه شد و شروع کرد به تحصیل در رشته حقوق، تا بدین شکل، «تجهیزات»اش برای هر گام ‌پیش رو در عرصه سیاست تکمیل باشد.
سال 1976، کری که بعد از فراغت از تحصیل با اخذ مدرک رشته حقوق، دنبال کار در بخش خدمات عمومی است، اولین کار حقوقی خود را به‌ عنوان دادستان منطقه‌ ای در ماساچوست آغاز کرد.

چند سال بعد، کری اولین موقعیت سیاسی خود را به‌ عهده می ‌گیرد و سال 1982 را با سمت معاون فرماندار ماساچوست آغاز می ‌کند.
کری یک بار دیگر هم در رقابت‌ های انتخاباتی پارلمان شکست خورد ولی تسلیم نشد، لذا باز هم کاندیدا شد. 
وی در سال 1984 در انتخابات مجلس سنا شرکت کرد و توانست به جای سناتور بازنشسته «پل سونگاس» به نمایندگی ایالت ماساچوست وارد سنا شود. وی در طول 20 سال حضور در سنا در سال های 1990 و 1996 و 2002 و 2008 از نو از سوی مردم ماساچوست برگزیده شده است. او همواره مشغول کار و فعالیت برای دموکرات ها است.
در حین حضور در مجلس سنا، جان کری بر اساس شهرتی که به عنوان یک قانونگذار دموکرات به دست آورده بود از تجارت آزاد، سیاست خارجی و نظامی گسترده آمریکا، سرمایه‌ گذاری در زمینه آموزش و پرورش، حفاظت از محیط زیست و رشد تکنولوژی در ساختار جدید اقتصادی حمایت می ‌کرد. در این بین وی رهبری کمیته ‌ای را در سنا برعهده گرفت که وظیفه داشت اطمینان حاصل کند هیچ اسیر جنگی آمریکایی در ویتنام وجود ندارد.
کری 28 سال در کنگره آمریکا حضور داشت (از سال 1985 تا 2013) و در این مدت حیات سیاسی را خوب شناخت و وارد پشت‌ صحنه‌ های جنگ ‌ها و معامله ‌ها و کودتاها شد.
اسم کری در بین نمایندگان خیلی جلب نظر می ‌کرد، چرا که در کشف قضایای فساد‌آلود مرتبط با تأمین مالی گروه‌ های مسلح به صورت غیر قانونی سهیم بود، قضایایی که پای برخی سیاسیون و نظامی ‌های آمریکایی هم در آنها گیر بود. از بارزترین این قضایا که کری در آن دخیل بود و بعد برخی رسوایی هایش را روشن کرد قضیه موسوم به «ایران کنترا» [مک فارلین] در سال 1986 بود.
از آن پس خیال ریاست جمهوری به صورت جدی در ذهن کری که یکی از ثروتمند ترین نمایندگان کنگره بود وارد شد (پس از فوت همسر اولش، کری با همسر سابق و وارث سناتور جمهوری خواه «هینز» که صاحب امپراتوری صنعتی هینز بود ازدواج کرد.)
سناتور کری در فوریه 2003 با ثبت نام در کمیسیون انتخابات آمریکا فعالیت ستاد انتخاباتی خود را آغاز و اجازه دریافت کمک‌ های مالی پیدا کرد. در فوریه 2004 با آغاز انتخابات مقدماتی حزب دموکرات برخلاف انتظار همگان با برنده شدن در 46 مرحله از 50 مرحله با اکثریت قاطع به عنوان کاندیدای حزب دموکرات برگزیده شد.

در ژوئیه 2004 نیز با انتخاب سناتور «جان ادواردز» رقیب سابق انتخاباتی اش، به عنوان کاندیدای پست معاونت رئیس جمهور، فصل تازه ‌ای از فعالیت‌ های انتخاباتی ‌اش را گشود.
قطعا تصویر «مبارز» و «سرباز جنگجو»یی که از کری وجود داشت به او کمک کرد که در رقابت‌ های درون حزبی و همچنین در رقابت با حریفان جمهوری خواهش موفق شود، ولی مهم ترین عامل پشتیبانی از او این بود که او «وقت و پول کافی داشت» که راهش را تا انتها طی کند. 
این انتها، سال 2004 بود، وقتی که در مقابل جورج بوش کاندیدای ریاست جمهوری شد، و نبرد را باخت.
بعضی از نزدیکان جان کری می گویند که «این قضیه ضربه سهمگینی بود. جان بعد از 2004 غیر از جان قبل از 2004 است.» خود کری هم در یک مصاحبه مطبوعاتی اعتراف کرد که «بعد از اینکه ریاست جمهوری را از دست دادی، دیگر چیزی برای از دست دادن نداری.»
پس از شکست در عرصه انتخابات ریاست جمهوری، کری به حضور قوی خود در مجلس سنا ادامه داد. او به ریاست کمیته روابط خارجی مجلس سنا در سال 2009 انتخاب شد. در سال 2011، کری برای کمک به ساماندهی مشکلات مالی آمریکا، به عنوان یک عضو کمیته انتخاب مشترک از سنا درخواست کرد کاهش کسری بودجه دولت را در دستور کار قرار دهد.
تا آنکه پیشنهاد منصب وزارت خارجه در دولت اوباما مطرح شد و کری با آن موافقت کرد، و البته خوب می‌ دانست اگر کنار گذاشته شدن «سوزان رایس» (یعنی کاندیدای اصلی اوباما برای این سمت) رخ نمی ‌داد، او هرگز نمی ‌توانست به این منصب دست پیدا کند.

​کری در سال 2013، بعد از استعفای «هیلاری کلینتون» به عنوان وزیر خارجه دوم کابینهٔ باراک اوباما شروع به کار کرد. بیشترین فعالیت جان کری در دورهٔ تصدی وی بر وزارت امور خارجه، حضور چشمگیر در مذاکرات هسته‌ ای ایران و به خصوص مذاکره با شخص محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران بود. 
کری در ابتدا نتوانست ماشین دیپلماسی آمریکا را خوب به حرکت در بیاورد. بعضی تفسیرها در آن زمان می ‌گفتند که «وزیری کسل کننده، وزارتخانه‌ ای کسل کننده را در اختیار گرفته است.» دلیل این حرف این بود که رئیس‌ جمهور آمریکا بسیاری از اختیارات وزارت خارجه را به «شورای امنیت ملی» تفویض کرده بود.
چندی بعد، شکست کری در راه‌ اندازی مجدد عملیات صلح [سازش] بین اسرائیلی‌ ها و فلسطینی رخ داد تا وزیر تازه را بیشتر غرق در شکست کند. اما کری رفت سراغ پرونده مذاکرات بین پاکستان و افغانستان و سفرهای پرتعدادش بین این دو کشور توانست تا حدی پیشرفت در قضیه زمینه ‌سازی برای عقب ‌نشینی آمریکا و مابعدش حاصل کند.

بعد از آن هم نوبت به «بهار عربی» و بحران سوریه رسید. اینجا بود که کری آستین ‌هایش را بالا زد.
مأموریت کری در این مقام با پایان یافتن دولت اوباما در 20 ژانویه 2017 پایان یافت.
از سال 2019 جان کری در حال تبلیغ برای جو بایدن در کارزارهای انتخاباتی اش است.
مذاکرات هسته ‌ای با ایران
پس از 34 سال او اولین وزیر خارجه آمریکا بود که در روز 5 مهر 1392، با محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران در حاشیه شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و با برنامه‌ ریزی قبلی در اولین مذاکره ایران و 1+5 در دولت یازدهم دیدار کرد. در حاشیه این مذاکره، ظریف و کری گفت و گو و دیداری دو جانبه نیز داشتند. پس از پایان این دیدار کری در کنفرانس خبری خود گفت: «با ظریف ملاقات داشتم، لحن او حقیقتاً متفاوت بود.»

با آغاز کار دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران، به ریاست حسن روحانی، و تعیین محمد جواد ظریف به عنوان وزیر خارجه ایران و مسئول انجام مذاکرات هسته ‌ای، وزرای خارجه ایران و آمریکا بر سر یک میز به مذاکره نشستند. نهایتا در گام اول توافق هسته‌ ای ژنو و در گام دوم تفاهم هسته‌ ای لوزان میان ایران و 1+5 منعقد گردید؛ و پس از حدود دو سال مذاکره، در 23 تیرماه 1394، مذاکرات به انعقاد برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) منجر شد.
سمت جدید جان کری چیست؟
جو بایدن در فهرست کابینه خود سمت جدیدی به جان کری، وزیر خارجه پیشین داده است؛ نماینده ویژه مبارزه با پدیده گرمایش زمین.

قرار است کری که نقش مهمی در شکل ‌گیری معاهده اقلیمی پاریس برای مبارزه با پدیده گرمایش زمین داشت اکنون به عنوان نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا پیشبرد این معاهده و دیگر اقدامات مشابه آن را در دست بگیرد.
عکس معروف جان کری به هنگام امضای معاهده پاریس و در حالی که نوه خود را در بغل داشت، در ماه ‌های آخر دولت دوم باراک اوباما، این نوید را به فعالان محیط زیست داد که آمریکا عزمش را برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای جزم کرده و خواهد توانست دیگر کشورهای دنیا را هم برای برداشتن «گام ‌های سبز» ترغیب کند.

امیدی که با پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات 2016 خیلی زود جامه یاس پوشید و با اعلام رسمی خروج آمریکا از معاهده پاریس، به افسردگی میان فعالان محیط زیست انجامید.
قرار است جان کری به عنوان مسئول امور اقلیمی در جلسات شورای امنیت ملی کاخ‌ سفید هم حضور یابد.

جان کری در سال 2019 بطور رسمی از راه اندازی ائتلافی برای مبارزه با بحران اقلیمی خبر داد. این ابتکار که «جنگ جهانی صفر» نامیده شده است شخصیت ‌های سیاسی با پیشینه ‌های متفاوت، ستارگان سینما و موسیقی را در بر می گیرد. ائتلاف جان کری برای مبارزه با تغییرات اقلیمی از سوی شخصیت‌ هایی مشهوری چون «لئوناردو دی‌کاپریو، اما واتسون، آرنولد شوایتزینگر، بیل کلینتون و مادلین آلبرایت» حمایت شده است. 
زندگی شخصی
کری در یک منطقه تاریخی در شهر بوستون به نام «بیکن هیل» زندگی می کند که یکی از گران‌ قیمت‌ ترین مناطق این شهر به شمار می ‌رود.

کری در سال 1970 با «جولیا تورن» ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند دختر است. «الکساندرا» فارغ التحصیل دانشگاه براون است. «ونسا» دختر کوچک تر وی فارغ التحصیل آکادمی فیلیپس دانشگاه ییل و و دانشکده پزشکی هاروارد است. ونسا در فعالیت های انتخاباتی سال 2004 پدرش مشارکت بسیار داشت.

در سال 1982 تورن، که از افسردگی شدید رنج می‌ برد، تقاضای طلاق خود را به وکیل جان کری ابلاغ می ‌کند. سرانجام در 25 ژوئیه 1988 طلاق این دو نهایی شده و از هم جدا می‌ شوند. جولیا بعد از جدا شدن از کری در کتابش با موضوع افسردگی، از 14 سال زندگی مشترک با یک سیاست ‌مدار تحت عنوان «زندگی توام با خشم، ترس و تنهایی» یاد می ‌کند. تورن همراه با همسر دومش که یک مهندس معمار است در مونتانا زندگی می ‌کرد و به فعالیت‌ های محیط زیستی اشتغال داشت تا اینکه در 27 آوریل 2006 به دلیل بیماری سرطان درگذشت.
ازدواج دوم کری اما در راستای اهداف سیاسی بود. «تِرسا کری» همسر دوم جان کری صاحب و مدیرعامل کمپانی بزرگ صنایع غذایی «هاینز» در آمریکاست. محصولات عمده صنایع غذایی هاینز، کچاپ و سس گوجه فرنگی هاینز هست که شهرت جهانی دارند. ترسا کری، قبلا همسر «جان هاینز» سناتور آمریکایی و بنیان گذار کمپانی کچاپ هاینز بود. پس از مرگ سناتور هاینز، ثروت کمپانی به همسر بیوه‌ اش رسید که بعد از گذشت چند سال با جان کری ازدواج کرد.

دختر او «ونسا کری» (از ازدواج اولش) در سال 2009 با «بهروز والا ناهید» پزشک و جراح مغز ایرانی-آمریکایی در بیمارستان ماساچوست ازدواج نموده است.
بنابر برخی اخبار غیررسمی، این زوج پیش‌ تر به ایران نیز سفر کرده ‌اند.
بهروز والا ناهید فرزند دکتر «نوشین پور حسن و دکتر رضا ناهید» است که آن‌ها نیز سا‌ل ‌هاست در آمریکا و در شهر لس‌ آنجلس ساکن هستند.

کری نقاط ضعف بارزی دارد که اکثر اوقات سد راهش می ‌شود. در جریان رقابت‌های انتخابی در سال 2004، رقبای او روی بزرگترین این نقاط ضعف انگشت گذاشتند: تغییر دائمی ‌مواضع. کری هم در ویتنام جنگید و هم جزو فعالین ضد جنگ ویتنام بود، کری هم تصمیم حمله به عراق را تأیید کرد و هم بوش را به دلیل این هجوم ملامت نمود، دست آخر هم کری در سال 2009 تلاش کرد تا به صورت مستقیم با بشار اسد مذاکره کند ولی چیزی نگذشت که او را به «هیتلر» تشبیه نمود.
منتقدان کری عقیده دارند که این قضیه ناشی از «قلدرمآبی» او در کارش است. از افتضاح حضورش در گردشی تفریحی در قایق شخصی اش در خلال کودتای نظامی‌ مصر گرفته تا صحبت‌ های چندی بعدش که که گفت ارتش مصر «لنگر دموکراسی در مصر است» و یا آن ماجرا که در یکی از سخنرانی ‌هایش گفت واشنگتن «آماده است که ارتش ‌اش را به خاک سوریه گسیل کند».
در هر حال، کری خودش اعتراف کرده که «شکست»های سیاسی اش بسیار به او درس آموخته است و او «بیش از آنکه به سیاست اهمیت بدهد، به دنبال به ‌دست آوردن موفقیت ‌های واقعی است.»