چاپ

پیام ویژه - انتخابات 2020، تمرکز بر حوزه سیاست خارجی
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6013208
٢٦٩
٠
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
آرون میلر/ استیضاح دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، تفاوت عمده‌ای با استیضاح اندرو جانسون و بیل کلینتون، رؤسای پیشین آمریکا دارد. حتی ماجرای «واترگیت» که به کناره‌گیری ریچارد نیکسون انجامید نیز شباهتی به پرونده استیضاح ترامپ ندارد. ترامپ اولین رئیس‌جمهوری است که به اتهام «سوءاستفاده از قدرت در حوزه سیاست خارجی» استیضاح و محاکمه می‌شود. ‌در انتخابات‌هایی که در ایالات متحده برگزار می‌شود، به‌ندرت موضوعاتی فراتر از سواحل آمریکا برای رأی‌دهندگان اهمیت پیدا می‌کند. همچنین سابقه نداشته که اتفاقی در حوزه سیاست خارجی به محاکمه رئیس‌جمهور بینجامد؛ اما انتخابات 2020 می‌تواند تفاوت‌هایی را رقم بزند و برای نخستین‌بار حوزه سیاست خارجی به نگرانی عمده رأی‌دهندگان آمریکایی تبدیل شود.
ارتباط میان سیاست خارجی و بحران داخلی
افتضاحی که لیندون جانسون در جریان جنگ ویتنام به بار آورد و پس از آن نیز ارتباط رونالد ریگان با ماجرای ایران‌کنترا، عمده‌ترین مواردی بود که یک رئیس‌جمهور در آمریکا به دلیل عملکردش در حوزه سیاست خارجی، با بحران در داخل ایالات متحده روبه‌رو می‌شد. با گذشت نزدیک به سه دهه، بحران «اوکراین‌گیت» به اندازه‌ای بالا گرفت که به استیضاح و محاکمه ترامپ منجر شد.
جورج بوش پسر زمانی که در سال 2004 برای انتخاب مجدد رقابت می‌کرد، به‌شدت به دلیل حمله ایالات متحده به عراق در سال 2003 مرکز انتقاد قرار گرفت؛ اما توانست در انتخابات به پیروزی برسد. اتهاماتی که علیه ترامپ مطرح شده است، تفاوتی اساسی با انتقادها به بوش یا دیگر رؤسای جمهور ایالات متحده دارد. قبل از آنکه موضوع «اوکراین‌گیت» مطرح شود، ترامپ متهم شده بود در تبانی با روسیه، مقدمات پیروزی خود در انتخابات ریاست‌جمهوری 2016 را فراهم کرده است. مهم‌ترین اتهام علیه ترامپ این بود که شرایط نفوذ و خرابکاری یک رقیب خارجی را در سیاست داخلی ایالات متحده فراهم کرده است. در نهایت نیز رابرت مولر، بازرس ویژه این پرونده، به این نتیجه رسید که شواهد کافی برای متهم‌کردن ترامپ در اختیار ندارد. هنوز ماجرای ارتباط روسیه و کمپین انتخاباتی ترامپ به‌طور کامل بسته نشده، اما رئیس‌جمهور ایالات متحده بحرانی جدید در حوزه سیاست خارجی آفرید و با سوءاستفاده از قدرت خود، کمک‌های نظامی تصویب‌شده از سوی کنگره به اوکراین را به حالت تعلیق در‌آورد تا این کشور را مجبور به تحقیق و افشاگری درباره جو بایدن، رقیب انتخاباتی خود کند. حدود 10 ماه تا انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 باقی مانده و روسیه و اوکراین مهم‌ترین تحولات دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ را رقم زده‌اند. او نیز چاره‌ای نداشته جز اینکه در برابر حملات دموکرات‌ها از خود دفاع کند؛ پس تردیدی نیست که با جدی‌ترشدن رقابت‌های انتخاباتی، موضوع سیاست خارجی به کلیدی‌ترین مبحث رقبای ترامپ تبدیل خواهد شد.
موضوع ایران
چرخه پرتنشی که ترامپ با ترور فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی در عراق ایجاد کرد، به‌طور قطع مشکلات سیاسی متعددی در داخل ایالات متحده برای او ایجاد می‌کند. دونالد ترامپ کمپین انتخاباتی سال 2016 خود را بر پایان‌دادن به جنگ‌های بی‌پایان متمرکز کرده بود و وعده داده بود آمریکا را وارد جنگی دیگر نمی‌کند. ترامپ همچنین شعار انتخاباتی خود را «نخست آمریکا» قرار داده بود، اما در عمل نشان داده بیش از توجه به داخل، به چالش‌ها و تنش‌های خارجی مشغول است. دلسردی از رویکرد ترامپ حتی در سنتی‌ترین مناطق حامی جمهوری‌خواهان نیز نمایان است. شهر دوبوک در ایالت آیووا که از سال 1956 همواره در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری یا کنگره به نامزدهای جمهوری‌خواه رأی داده یا در ایالت‌های کلیدی مثل میشیگان، ویسکانسین و پنسیلوانیا، نظر اکثریت افکار عمومی این است که ترامپ به مهم‌ترین شعار انتخاباتی خود یعنی «اولویت با آمریکا» عمل نکرده است. نظرسنجی اخیر مؤسسه Pew نشان می‌دهد اکثریت آمریکایی‌ها اعتقاد دارند که اقدامات اخیر ترامپ درباره ایران، احتمال جنگی دیگر در منطقه را افزایش داده است. در این میان، جمهوری‌خواهان بیش از دموکرات‌ها نگران وقوع تقابلی دیگر در خاورمیانه هستند. بنابراین تردیدی نیست که ایران یکی دیگر از موضوعات مهم در رقابت‌های انتخاباتی پیش‌رو خواهد بود.
تفاوت‌های عمده دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان
یکی از دلایلی که باعث شده آمریکایی‌ها کمترین تأثیرگذاری را از تحولات سیاست خارجی در انتخابات بپذیرند، تفاوت‌های آشکار دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در این حوزه است. برای مثال می‌توان به جنگ ویتنام اشاره کرد که چالش‌هایی اساسی در سیاست داخلی آمریکا ایجاد کرد. در انتخابات سال 1968، جنگ ویتنام تأثیر درخور ملاحظه‌ای بر نظر رأی‌دهندگان نداشت؛ چرا‌که از نظر افکار عمومی آمریکا، ریچارد نیکسون و هوبرت همفری، معاون انتخاباتی او، دیدگاهی مشابه درباره ویتنام داشتند؛ هر دو خواستار کاهش تعداد نظامیان آمریکایی در ویتنام و مخالف خروج یک‌جانبه بودند. همچنین نیکسون و همفری مخالفت خود را با افزایش درگیری‌ها و حمله ایالت متحده به شمال ویتنام اعلام کردند.‌امروز اما شاهد چنین اجماع و توافقی نیستیم. در دوره ریاست‌جمهوری ترامپ، دو‌قطبی‌شدن فضای سیاسی آمریکا به اندازه‌ای بود که دموکرات‌ها تقریبا با هر اقدام ترامپ، چه در حوزه سیاست خارجی و داخلی، مخالفت کرده‌اند و در آن سو نیز جمهوری‌خواهان تقریبا از هر تصمیم ترامپ در هر حوزه‌ای حمایت کرده‌اند. با‌این‌حال تفاوت اساسی حوزه سیاست خارجی با دیگر حوزه‌ها این است که با وجود تمام اختلاف‌نظر‌ها در این حوزه، می‌توان سیاست خارجی و اقدامات برون‌مرزی هر دولتی در واشنگتن را به موضوعی ملی برای اتحاد و همبستگی در برابر کشورهای دیگر تبدیل کرد.