چاپ

پیام ویژه - ایران ورزشی / استقلال فصل جاری یک تیم ستاره محور است. تیمی که بیش از برنامه و تاکتیک، به ستاره‌ها دل بسته و استراتژی خود را روی ستاره‌هایش پایه‌ریزی کرده. در استقلال ستاره‌ها اما کم‌ شمارند. در حقیقت تیمی که آندره‌آ استراماچونی در ابتدای فصل شکل داد، بیشتر تاکتیک محور بود و بیشتر از اینکه ستاره داشته باشد، یک تیم کامل به شمار می‌رفت.
با این وجود سبک فوتبالی که استقلال استرا بازی می‌کرد به اندازه‌ای کاربردی و هیجان‌انگیز بود که زمینه بروز و ظهور ستاره‌ها را موجب شده بود. در استقلال استرا همه عناصر در بالاترین کیفیت خود بازی می‌کردند و بدل به یک ستاره شده بودند اما در میان کلونی چشم‌نواز آبی نقش برخی‌ها بسیار بیشتر بود و بیشتر به چشم می‌آمد؛ یکی مثل شیخ دیاباته. همو که در خط حمله استقلال مثل الماس می‌درخشید و به اندازه‌ای مؤثر و کلیدی بازی می‌کرد که تیم به او وابستگی پیدا کرد.
شیخ در استقلال آرام آرام بدل به یک مهره محوری شد و علاوه بر تأثیر مستقیم روی زوجش در خط حمله آبی‌ها یعنی مهدی قایدی، مجموعه تیم را تحت تأثیر قرار داد؛ یک سوپراستار تمام عیار، شبیه نقشی که زلاتان در تیم‌هایش دارد. نتیجه این رویکرد حرکت روی یک شمشیر دولبه است که حالا این روزها بدل به یک نقطه کور در استقلال شده.
روزهایی که دیاباته مصدوم است و لاجرم از ترکیب تیم دور افتاده و جای خالی او در کلونی آبی‌ها به شدت توی ذوق می‌زند. تیمی که بدون دیاباته انگار یک چیزی کم دارد و به نظر می‌رسد 10 نفره بازی می‌کند. فرهاد مجیدی در بازی برابر سایپا کوشید این نقیصه را در برخی اوقات با دانشگر پر کند و به او اجازه پیشروی داد تا با فوتبال درگیرانه و قدرت سرزنی‌اش بتواند خلأ دیاباته را تا اندازه‌ای در خط حمله پر کند. نسخه‌ای که البته بیش و کم تأثیراتی داشت اما برای استقلال هیچ‌کس دیاباته نمی‌شود.
*سعید اقایی