چاپ

پیام ویژه - مردم سالاری / « دردسرهای بی پایان کنکور » عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم زهرا علی اکبری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دوره تحصیلی متوسطه که آغاز می‌شود کمتر دانش آموزی را می‌توان یافت که دغدغه آزمون ورودی دانشگاه‌ها و تضمین آینده شغلی را نداشته باشد. در حقیقت ساختار و برنامه‌ها در دبیرستان‌های متوسطه دوره دوم به گونه‌ای کنار هم چیده می‌شود که دانش‌آموز خواسته و ناخواسته به سمت حال و هوای کلاس‌های آمادگی کنکور و ورود به دانشگاه سوق داده می‌شود. موضوع باید و نباید چنین حسی در دانش آموزان و چنین برنامه‌هایی در دبیرستان‌ها بارها از سوی صاحبنظران علوم تربیتی و جامعه شناسی طرح شده و مورد بررسی قرار گرفته و در هر بار مطالعه مزایا و معایب بسیاری از آن بیان شده است. اما ناخرسندانه تا کنون عزمی جدی برای روشن شدن زوایای مختلف حذف یا عدم حذف کنکور از سوی مسئولان مربوطه صورت نگرفته است. در این مسیر اولین شروعی که در آن دچار خطا هستیم، فرایند هدایت تحصیلی و شغلی دانش آموزان متناسب با استعدادها و علایق آنان است چرا که هرچقدر آزمون‌های رغبت سنجی و کارنامه‌های تحصیلی کنار هم گذاشته شود و بالا و پایین کنیم و نرم افزاری بررسی کنیم، در نهایت باز هم نمی‌توان به دانش آموزان آن کمک شایان و بی نقص را در انتخاب مسیر آینده شغلی و تحصیلی‌اش داد چون نظام آموزشی ما سال‌های متمادی است که به سمت کنکورمحوری گرایش داشته و در حال حاضر آنقدر کنکور و مصایب آن با برنامه‌های درسی دبیرستانی گره خورده است که نمی‌تواند اقدامی منطقی و قابل قبول باشد. قصد آن نیست که گفته شود ورود به دانشگاه بی برنامه و نامشخص باشد و مستعد از غیر مستعد تشخیص داده نشود بلکه مهم این است که متولیان نظام آموزش عمومی و عالی برای این تشخیص و این ورود چاره‌ای مطلوب ارائه دهند.
کنکور نباید همه زندگی دانش آموز دبیرستانی و دنیای آمال والدینش باشد. اگر در همان پایه نهم آنقدر دانش‌آموز آگاه به خواسته مهارتی و دانشی خود باشد و از طرف دیگر سیستم آموزشی کشور برنامه و فضای فکری کافی برای مهارت آموزی داشته باشد یقینا بخشی از این راه‌های ناصواب منتهی شده به کنکور، ختم به شکوفایی علمی و عملی در دانش آموزان می‌شود. چرا اینقدر بر سرکنکور و بود و نبود آن بحث و گفتگو است؟ چون نظام‌های آموزشی نوین به سمت مهارت آموزی و مدیریت دانش گام برداشته‌اند و ما از آن بسیار فاصله داریم و نمی‌پذیریم که دانش‌آموز فارغ التحصیل دبیرستانی باید با اتکا به برخورداری از حداقل یک مهارت، تصمیم به ورود به دانشگاه یا عدم ورود به آن را بگیرد. فراموش نشود؛ دانش آموزی که در پایان 12سال تحصیل در مدرسه مهارتی در خود نمی‌بیند که مسیری به جز کنکور را انتخاب کند دانش آموز قرن بیست و یکم نیست. در دنیایی که تغییرات و تحولات در تمامی زمینه‌ها با سرعت عجین شده است گاها مواردی بحرانی رخ می‌دهد که باید برای آن اقداماتی عاجلانه و عاقلانه اندیشید.
به عنوان مثال امسال شرایط خاص پیش آمده از شیوع کرونا،کنکوری را که همیشه در پرده ابهام بود بیشتر در عمق شبهات فرو برده است. تصورش را بکنید اضطراب چندین ماه و سال انتظار و درس خوانی و تست زنی را داشته باشید و آن وقت مسوولان یک روز به برگزاری کنکور رای دهند و یک روزی به تعویق آن . شاید به ذهن نرسد که در این میان دانش آموزانی هستند که بابت همین اضطراب‌های پیش از کنکور و حتی شکست‌های پس از اعلام نتایج ، دچار فرسودگی‌های روحی و جسمی شده‌اند و برای حضور مجدد در اجتماع تاوان زیادی را داده اند. متاسفانه کرونا آمد و بحران آفرید و آن همگامی و هماهنگی بین سازمانی که اتتظار می‌رفت در مسئله کنکور شکل بگیرد نه تنها شکل نگرفت بلکه به اضطراب دانش آموزان و والدین، اضطراب سلامتی در حوزه کنکور را هم اضافه کرد. اُستاد افزایش استرس‌ها و دغدغه‌ها هستیم و برای حل و فص ماجرایی که از آن صدمه دیده ایم به جز بر هم زدن شوربای آن کار دیگری نمی‌کنیم. بدون تردید برگزاری آزمون ورودی دانشگاه برای رشته‌های پرطرفدار که بنیان‌های علمی قوی را نیاز دارد ضروری است اما اینکه کنکوری تستی برگزار شود بطوریکه دانش آموز برخوردار و دارا با رفتن به کلاس‌های کنکور و یادگیری روشهای تست زنی در آن موفق شود و دانش آموز کم برخوردار در آن به آرزو و خواسته خود دست پیدا نکند، از اصل اشتباه است و باید تغییراتی اساسی به خود بگیرد. توجه داشته باشید که در همین موضوع شیوع کرونا و تامین سلامتی داوطلبان کنکور در حوزه‌های امتحانی نیز باید تامل کرد. مقایسه شود؛ داوطلبی که می‌تواند ماسک و مواد ضدعفونی کننده به وفور در اختیار داشته باشد و برای همان چهار ساعت حداقل دوبار تعویض موارد ایمنی -بهداشتی را داشته باشد و دواطلبی که یک ماسک را هم ندارد چه برسد به ضدعفونی کننده خاص و کامل. هرچند که متولیان برگزاری وعده تامین مایحتاج بهداشتی و رعایت فاصله گذاری اجتماعی را داده اند اما حرف کجا و عمل کجا. در هر صورت امسال هم بنا به اصرار و تشخیص عده‌ای مسئول، کنکور در زمان مشخص شده و در بین نگرانی‌های کرونایی برگزار می‌شود، این بماند که بعد از آن بحرانی در حفظ سلامت داوطلبان خواهیم داشت یا خیر. امید است که مسئولان برای نحوه ورود به دانشگاه‌ها و رشته‌های پرطرفدار چاره ای بیندیشند و این دردسر ناتمام کنکور را درمانی بخشند، چه کرونا باشد چه کرونا نباشد.