چاپ

پیام ویژه - اعتماد / « صلابت در پاسخ به اسراییل » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته جعفر گلابی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
اسراییل بد دشمنی برای جمهوری اسلامی است و بد دشمنی برای اعراب است که حالا مفت و مجانی و بدون گرفتن امتیازی برخی از دولت‌های‌شان با او طرح دوستی ریخته‌اند. هیچ قوم و قبیله‌ای در جهان نمی‌توان پیدا کرد که به اندازه اسراییلیان بر موجودیت خویش بیم داشته باشند و جشن بگیرند و در پوست خود نگنجند که کشور کوچکی مثل امارات یا بحرین بودن‌شان را قبول کرده است، آن‌هم با زور چون ترامپی که سرشکسته دارد می‌رود. این خود یک بحران تاریخی است. در تاریخ جنگ بر سر ادیان بسیار بوده است ولی قوم یهود بیش از اقوام دیگر مغضوب این و آن بوده‌اند و اتفاقا اگر معدل برخوردها با این قوم را درنظر بگیریم در اروپا یهودی‌ستیزی سابقه دیرپا دارد و از زمان انهدام معبد هیکل و مهاجرت گسترده اقوام یهودی تا پایان جنگ جهانی دوم یکی از دغدغه‌های جوامع اروپایی بوده‌اند. هیتلر خواب زده نشده بود که برخاست و جنایت هولوکاست را به راه انداخت. او فکر کرد که بخش بزرگی از مشکل اروپا یهودیان هستند و از طریق نسل‌کشی می‌تواند این معضل قدیمی را برطرف کند، اما متفقین از این کشتار بی‌رحمانه نهایت سود را در محکومیت هیتلر بردند و چاره دیگری اندیشیدند. معلوم نیست جرقه تاسیس اسراییل و تشویق قوم یهود برای خروج از اروپا و بازگشت به ارض موعود در ذهن کدام نابغه سیاسی زده شد که بعدها انگلیس آن را عملی کرد و جهان اسلام را با یک معضل پردامنه، مطول و دست اول روبه‌رو ساخت. حالا اسراییلیان در بطن خاورمیانه هزار نقش بازی می‌کنند و برای ماندن از جنگ و ترور و توطئه و صلح و باج‌دهی و باج‌خواهی و مذاکره و جاسوسی و خرابکاری لحظه‌ای باز نمی‌مانند. 50 سال پیش با شاه علیه اعراب بستند، حالا با اعراب علیه ایران می‌بندند! اینکه دولتی مقام رسمی کشور دیگر را ترور کند و اشاره افتخارآمیز هم بنماید که کار من بوده کم مساله‌ای نیست. بدبخت دولت‌هایی که نفهمند این رفتار تاچه حد خطرناک است و روزی گریبان خودشان را خواهد گرفت. ترور معاون وزیر دفاع ایران ابعاد گوناگون و فراوان دارد؛ از ابعاد داخلی آن گرفته که باید روشن شود تروریست‌ها چگونه تا این حد جلو آمده اطلاعات داشته و با برنامه یک مقام بلندپایه را شهید می‌کنند؟ تا ابعاد خارجی‌اش که باید ببینیم دنیا با این اقدام تنفرآمیز چگونه برخورد خواهد کرد؟ ‌
اگرچه در دنیایی که رییس‌جمهور امریکا رسما قتل یک فرمانده در خاک کشور دیگر را امضا می‌کند انتظار چندانی نباید داشت ولی نباید از تحرکات انبوه دیپلماتیک در این باره غفلت کرد و شناعت آن را آشکار نساخت.
مسلما این حق ایران است که پاسخ آمران و مویدان ترور و خشونت را بدهد ولی تعجیل در پاسخگویی ضرورت ندارد و هر چه باشد فضای بیم و هراس مفتخران به ترور را پایان خواهد داد، کما اینکه تعجیل‌ها و دستپاچگی‌های پیشین هم خسارات زیادی به همراه داشتند و صلابت کار را از بین بردند.
نکته بسیار مهم این است که اگر در حال حاضر شرایط سیاسی برای ایران جهت مقابله با تشنج‌آفرینی‌های اسراییل فراهم نیست و عقلانیت به صبر و استحکام و مواظبت داخلی است اما این صهیونیست‌ها دشمنان بسیار در میان ملت‌ها دارند که از قضا دوست ایرانند. ایران سال‌هاست که خود را سپر بلای ملت‌های منطقه کرده است چه بسا دست‌های انتقام خودجوش فراهم آیند و مستقلا پاسخ این ناجوانمردی را بدهند تا ایران سر فرصت ارتباط‌ها و نفوذی‌ها را کشف کند و با سرمنشا آنها برخورد لازم را صورت دهد. هر چه هست مواجهه با اسراییل نیازمند یک استراتژی بلندمدت و جامع است و خلاصه کردن موضوع در مسائل نظامی و عدم توجه به زمینه‌های داخلی کارساز و راهگشا نیست. بزرگ‌ترین پاسخ به اسراییل و دفع شرور این کشور از طریق آگاهی ملت‌های منطقه صورت خواهد گرفت که اگر در این زمینه تمرکز می‌شد و به آن عمق می‌بخشیدیم چه بسا در حال حاضر این رژیم نه تنها خود را آماده خروج از انزوا نمی‌کرد که خویش را در محاصره جمعیتی و سیاسی و رسانه‌ای و دیپلماتیک و روانی می‌دید و پول سلاحش چندان به‌ کار نمی‌آمد. بلوغ سیاسی در توجه به همه شرایط و ضعف‌ها و قوت‌ها و انتخاب بهترین و عقلایی‌ترین و شجاعانه‌ترین گزینه‌هاست.