بزرگنمايي:

پیام ویژه - جمهوری اسلامی / « فاصله ما با حکمرانی علوی » عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
 بسم‌الله الرحمن الرحیم
ماه رمضان که ماه خداست، ماه علی ولی‌الله هم هست. شب‌های قدر را که با مناسبت‌های مرتبط با ضربت خوردن و شهادت مولی‌الموحدین همراه هستند، پشت‌ سر گذاشته‌ایم ولی معلوم نیست به الزامات آداب مهمانی خدا و بهره بردن از مکتب ولی خدا عمل کرده باشیم.
مهم‌ترین الزام مهمانی خدا در ماه مبارک رمضان، پشت‌ پا زدن به خواهش‌های نفسانی است که تفسیر مهمانی ترک است، همان که امام خمینی بر آن تاکید فراوان داشت. مهم‌ترین الزام پیروی از مکتب مولای متقیان نیز تقوا پیشه کردن است که اگر به آن ملتزم شده باشیم باید بتوانیم در سال جدید حالمان را به «احسن‌الحال» برسانیم.
ما مردم این آمادگی را داریم که با ورود به مهمانی خدا و التزام به مکتب مولای متقیان به «احسن‌الحال» برسیم و جامعه و کشور را هم به «احسن‌الحال» برسانیم اگر مسئولین همراهی کنند. مردم همواره نشان داده‌اند که آماده فداکاری هستند و از همه چیز خود برای سربلندی کشور، حفاظت از استقلال و پاسداری از ارزش‌ها بگذرند. این مسئولین هستند که باید با عملکرد منطبق با قانون، تعالیم اسلامی و منافع ملی، راه را برای تحقق آرمان‌های مورد نظر مردم هموار نمایند.

در این مسیر، سیره عملی امیرالمومنین علیه‌السلام باید سرمشق حکمرانان ما باشد. در میان مطالبی که در روزهای گذشته از حضرت علی گفته و شنیده شد، درس‌آموزترین اقدام و توصیه آن حضرت، رفتاری است که با قاتل خود «ابن‌ملجم» کردند. حضرت به فرزندان خود فرمودند تا من زنده هستم درباره ابن‌ملجم تصمیمی جهت قصاص نگیرید و از او همچون یک مهمان از نظر جا، غذا و سایر نیازهایش پذیرائی کنید. اگر من ماندم خودم درباره او تصمیم خواهم گرفت و اگر از دنیا رفتم شما فقط یک ضربه به او وارد کنید تا بیش از آنچه او انجام داده است کاری نکرده باشید.
این، عالی‌ترین شیوه حکمرانی، تعامل انسانی و درس اخلاقی است که قلب‌های انسان‌ها در تمام مکان‌ها و زمان‌ها را مجذوب خود می‌کند و پیروان ادیان و مکتب‌ها را به خضوع و انقیاد وامی‌دارد. حکمرانان ما که داعیه‌دار پیروی از مولای متقیان هستند باید اعمال و گفتار خود را با این سیره عملی منطبق کنند تا بتوانند از حکمرانی خویش کارنامه‌ای درخشان ارائه نمایند. با ادعای حکمرانی اسلامی نمی‌توان مردم را قانع کرد و از آنها انتظار همراهی داشت. مردم در طول تاریخ و در پهنه جغرافیای جهان با شعار مجذوب حضرت علی علیه‌السلام نشدند، آنها مجذوب عمل آن حضرت شدند و تا امروز پیروی از او را بزرگ‌ترین افتخار خود می‌دانند.
حضرت علی علیه‌السلام در حکومت کوتاه‌مدت خود با مشکلات و موانع زیادی مواجه بود که مزاحمت سه گروه قاسطین (ستمگران)، ناکثین (زیاده‌خواهان) و مارقین (خشکه‌ مقدس‌های افراطی) جلوه‌های اصلی این مشکلات و موانع بود. برخورد حکیمانه با این سه گروه که معاویه، بعضی از نزدیکان پیامبر اکرم و خوارج، نمادهای اصلی آنها بودند، یکی از درخشان‌ترین بخش‌های کارنامه حکمرانی امیرالمومنین علیه‌السلام است. علیرغم شیطنت‌ها، کارشکنی‌ها، تزویرها و اقدامات براندازانه این گروه‌ها، حضرت علی علیه‌السلام با هیچیک از آنها قبل از آنکه اتمام حجت کند، نصیحت نماید و فرمان عفو صادر کند وارد جنگ نشد. ورود به جنگ نیز با اقدام طرف مقابل بود و اقدام حضرت همواره جنبه دفاعی داشت. رسیدگی به مجروحین سپاه دشمن، جلوگیری از هرگونه بدرفتاری با اسرا، تلاش برای آشنا کردن مردم با خدا و معارف دینی، دستگیری فقرا، همراهی با ضعفا و تلاش مستمر برای برقراری عدالت، محورهای اصلی حکمرانی امام اول ما شیعیان را تشکیل می‌دادند. آیا حکمرانی ما شباهتی به حکمرانی علوی دارد؟