بزرگنمايي:

پیام ویژه - به گزارش ایسنا، مواجهه طولانی‌مدت با صدا، باعث آسیب غیر قابل برگشت به گوش داخلی و سلول‌های آن می‌شود. نتایج برخی مطالعات نشان داده که مواجهه با صدای بیش از حد، بیان برخی از ژن‌هایی که در آسیب غیر قابل بازگشت گوش نقش دارند را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این مطالعات چندین ژن که در آسیب حلزون گوش نقش دارند، شناسایی شده است.
بر همین اساس؛ پژوهشگران دانشکده بهداشت دانشگاه تهران، با انجام یک مطالعه تاثیر صدای سفید یکنواخت را بر میزان بیان یکی از ژن‌های دخیل در آسیب حلزون گوش، بررسی کردند. این مطالعه برای اولین‌بار برای تاثیر صدا به عنوان یک عامل محیطی بر بیان یک ژن در موش‌های سالم (از نظر ژنتیکی) انجام شده است.
برای انجام این تحقیق؛ 10 سر موش صحرایی نر سالم، به طور تصادفی به دو گروه کنترل و گروه مواجهه تقسیم شدند. موش‌های گروه مواجهه در محفظه صوتی قرار گرفتند و پژوهشگران در شش روز متوالی و به مدت هشت ساعت در روز آن‌ها را در معرض صدای سفید یکنواخت قرار دادند. این صدا از طریق چهار بلندگو و در فاصله 40 سانتی‌متر بالاتر از موش‌ها، پخش شد.
در پایان شش روز، از نیمی از نمونه‌ها یک ساعت بعد از تماس با صدای سفید و نیمی دیگر یک هفته پس از مواجهه، نمونه‌برداری از حلزون گوش انجام شد و نمونه‌ها از نظر بیان ژن SLC26A4 و همچنین از نظر بافت‌شناسی مورد بررسی قرار گرفتند.
بررسی‌ها نشان داد که سطح بیان ژن مورد نظر در موش‌هایی که یک ساعت بعد از قطع مواجهه (گروه اول) و یک هفته پس از قطع مواجهه با صدای سفید (گروه دوم) کاهش پیدا کرده بود و این کاهش از نظر آماری نسبت به گروه کنترل، معنادار بود.
درون حلزون گوش، اندامی به نام «ارگان کورتی» قرار دارد که به شنوایی کمک می‌کند. این اندام شامل سه ردیف سلول موئی خارجی و یک ردیف سلول داخلی است که وظیفه آن تبدیل انرژی مکانیکی به انرژی الکتریکی است و از طریق عصب شنوایی به سیستم عصبی مرکزی منتقل می‌شود تا شنوایی را تسهیل کند.
در بررسی‌های این مطالعه مشخص شد که سلول‌های موئی داخلی، خارجی و سلول‌های پشتیبان، پس از یک هفته بعد از قطع مواجهه با صدا، تخریب بیشتری را نسبت به قطع مواجهه یک ساعته نشان دادند. همچنین مشاهده شد که موش‌هایی که در معرض صدای سفید قرار داشتند، در ناحیه حلزون گوش دچار عفونت شده بودند.
به گفته پژوهشگران این تحقیق؛ یافته‌های این مطالعه از نظر بهداشت حرفه‌ای اهمیت زیادی دارد؛ زیرا می‌توان پیش‌بینی کرد در صورت مداومت در مواجهه با صدای محیطی و کاهش شدید بیان این ژن در حلزون گوش منجر به بروز ناشنوایی حسی - عصبی شود.
نتایج به دست‌آمده، بخشی از طرح تحقیقاتی مصوب در مرکز مدیریت مطالعات و پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تهران است و در انجام این طرح، مریم میرزایی حتکی، محمدرضا منظم اسماعیل‌پور، امیر عباسی گرمارودی و منیره خادم؛ پژوهشگران مهندسی بهداشت حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی تهرن، به همراه کلثوم اینانلو راحتلو؛ استادیار زیست‌شناسی سلولی و مولکولی دانشگاه تهران، مشارکت داشتند.
یافته‌های این مطالعه تیرماه سال جاری به صورت مقاله علمی با عنوان «بررسی اثرات ناشی از قرار گرفتن در معرض صدای سفید یکنواخت بر میزان بیان ژن SLC26A4 در حلزون گوش موش صحرایی نر» در مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران منتشر شده است.
انتهای پیام