پیام ویژه - روزنامه سازندگی / «انتظاراتی که داریم» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم فرزانه ترکان است که میتوانید آن را در ادامه بخوانید:
بازسازی شأن پزشکی در جامعه نظام پزشکی نه تنها پایان یک رقابت بلکه آغاز یک برنامه بلندمدت است که جامعه پزشکی باید برای احیای احترام و شأن خود تلاش کند. سوالات زیادی در این میان مطرح است که پزشکان در میانه تضادها قرار دارند؛ از یکسو باید شأن علمی خود را حفظ کنند اما از سوی دیگر فشارهای اقتصادی را نیز تحمل نمایند. آنها در تقابل میان رسالت انسانی و منطق بازار قرار دارند و در واقع در شرایطی گرفتار شدهاند که رسانهها گاهی به بهانههای مختلف به جامعه پزشکی ضربه میزنند. اگرچه ممکن است موضوعات در این زمینه نادر باشد اما هر بار که چنین مواردی اتفاق میافتد، احترام پزشکی زیر سوال میرود. نظام پزشکی باید خواستار مؤثر بودن باشد و این تأثیرگذاری باید فراتر از یک نقش اداری باشد. این نهاد باید به یک مرکز وجدان جمعی تبدیل شود، جایی که صدای پزشک، بیمار و حقیقت در گفتوگویی مستمر مبنا پیدا کند. در این راستا آنچه که جامعه پزشکی به آن نیاز دارد، ایجاد معنای جدید و ساخت یک فرهنگ مشترک است که تمامی پزشکان را از تمامی سلایق و تخصصها گرد هم آورد و به احیای جامعه پزشکی کمک کند. در حال حاضر، پزشکان ایرانی در بسیاری از موارد با فقر مادی دست و پنجه نرم میکنند. اما نکته قابل توجه این است که این فقر مادی در کنار فقر معنوی و کمبود اعتماد اجتماعی به جامعه پزشکی بیشتر خود را نشان میدهد. جامعه نظام پزشکی باید مفهوم اعتماد را بازتعریف کند. این اعتماد باید هم شامل پزشک به ساختار باشد و هم شامل اعتماد جامعه به پزشکان. هیچ برنامهای برای ماندگاری پزشکان در کشور نمیتواند موفق باشد مگر اینکه کرامت جامعه پزشکی از سوی مراکز تصمیمگیری به آن بازگردانده شود. این کرامت تنها به معنای حمایت معنوی نیست بلکه تأمین مالی نیز میتواند، احساس کرامت را به پزشکان بازگرداند. پزشکانی که در شرایطی نادر ممکن است مجبور به دریافت هزینههای خارج از تعرفهها و از بیماران باشند، اگر احساس کنند که تأمین مالی کافی دارند قطعاً کمتر به سمت تخطی از قوانین میروند. علاوه بر این باید احساس احترام به جامعه پزشکی بازگردد. اعتماد مردم هنگامی برقرار میشود که پزشکان احساس کنند که عدالت در سیستم پزشکی برقرار است و بر اساس این عدالت، قادر به حفظ کرامت خود هستند. نظام پزشکی به عنوان نهاد حامی پزشکان باید تلاش کند تا نه تنها تأمین مالی بلکه تأمین معنوی اعضای خود را نیز فراهم آورد. در حالی که رقابتهای تخصصی ممکن است گاهی ایجاد تنش کنند باید تمام پزشکان حول یک محور مشترک جمع شوند و وجدان جمعی جامعه پزشکی بیدار شود. اینکه تنها شعار خدمت به مردم نباشد بلکه حفظ احترام و کرامت پزشکی نیز در اولویت قرار گیرد باید در دستور کار قرار گیرد. در این راستا، نظام پزشکی باید به جامعه پزشکی، آینهای از اخلاق جمعی نشان دهد. این زمان فرصت خوبی برای تحقق این امر است. یکی از نکات مهمی که قبل از انتخابات و پس از آن مطرح شد، موضوع عدم برگزاری انتخابات به صورت الکترونیکی است. در شرایطی که جامعه پزشکی افراد فرهیختهای هستند، برگزاری انتخابات به روش الکترونیکی میتوانست مشارکت بیشتری را جذب کند. متاسفانه نظام پزشکی در این دوره از برگزاری انتخابات به صورت الکترونیکی پرهیز کرد و وزارت بهداشت نیز در این زمینه منفعل عمل کرد. در شرایطی که درگیریها به کمتر از یکپنجم جامعه پزشکی محدود شده است بسیاری از افراد اصلاً به صورت حضوری به صندوقهای رأی نرفتند و روش الکترونیکی میتوانست، مشارکت بیشتری را جلب کند. این سوال مطرح است که چرا جناح حاکم بر نظام پزشکی به مشارکت جدی علاقهای نداشته است. قطعاً زمانی که مشارکت بالا میرود، سلیقههای مختلف به میدان میآیند و نمایندگان پرشمارتر و پرطرفدارتر وارد عرصه خواهند شد. امید است که گروه جدید تلاش کند تا جدای از وابستگیهای سیاسی، خدمت به جامعه پزشکی و مردم را در اولویت قرار دهد. انتظار میرود که وزیر بهداشت و طبقه حاکم بر وزارت بهداشت با حمایت جدی از انتخابات الکترونیکی در آینده به مشارکت بیشتر و حفظ منافع پزشکان توجه کنند.