پیام ویژه - عصر ایران /متن پیش رو در عصر ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
آنچه در انتظار همتی است، توفان فتنه های جبهه پایداری است؛ همان ها که در برابر تلاش او برای اصلاح زیربنایی قیمت ارز با واقعی سازی ارز نیمایی، ایستادند و به نفع مافیای ارزی، کنارش زدند.
بازار
محمدرضا فرزین در حالی در روز 8 دی 1404 از ریاست بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران کنار رفت که در 8 دی 1401، با حکم رئیس جمهور فقید، سید ابراهیم رئیسی، عهده دار این سمت شده بود.
او هم در دولت اصولگرای قبل و هم در دولت اصلاح طلب کنونی رئیس مهم ترین نهاد بانکی کشور بود و این امر در یک و نیم سال اخیر حرف و حدیث هایی را درباره حامیان پشت پرده او برانگیخته بود چرا که انتظار می رفت دولتی که از نظر رویکردهای کلان با دولت قبل، تفاوت های جدی دارد، رأس هرم ارزی و پولی کشور را نیز همسوی خود کند ولی این اتفاق رخ نداد و هر چه اصلاح طلبان از پزشکیان خواستند که فرزین را کنار بگذارد، به در بسته خوردند!
این در حالی است که سیاست های ارزی فرزین در این سال ها، چه در دوران رئیسی و چه در زمان پزشکیان، به طور جدی مورد انتقاد اقتصاددانان بود و همه می دانستند که سیاست های او رهاوردی جز " alt="پیام ویژه" width="100%" />
برای این که بدانیم ریال در دوران ریاست فرزین بر بانک مرکزی، چه روند فلاکت باری را طی کرده است باید به دقیقا 3 سال قبل برگردیم، به روزی که فرزین به ساختمان شیشه ای بانک مرکزی رفت و دلار 40 هزار تومان بود، اما در این حدوداً 1100 روز، به بالای 140 هزار تومان رسید: 100 هزار تومان در 3 سال وبه طور متوسط هر روز خدا 90 تومان از ارزش پول ایران کاسته شد (این اواخر بیش از 1000 تومان در روز) و نهایتاً کار به جایی رسید که کارد حتی به استخوان کسبه جزء هم رسید و مغازه ها را تعطیل کردند و به خیابان ها ریختند و شهر شلوع شد.
درست در میان این شلوغی بود که خبر رسید رئیس کل بانک مرکزی استعفا کرد و بدین ترتیب، نمره ای منفی در کارنامه ریاست جمهوری مسعود پزشکیان هم ثبت شد چرا که کنار رفتن فرزین در این شرایط، هر چند دیرهنگام بود ولی بیشتر بوی انفعال می داد تا آن که تصمیمی مدبرانه باشد. هر چند، همین که ولو با تاخیر، صدای مردم را شنید و بدان وقع گذاشت، باز جای امیدواری دارد.
اگر پزشکیان، از همان ابتدا به حرف دلسوزان و کارشناسان گوش می داد ، کار به این جا نمی رسید که ارزش پول ملی تا این حد لگدمال شود و بعد از اعتراضات خیابانی، دست به تغییر بزند.
حالا گفته می شود عبدالناصر همتی، وزیر استیضاح شده اقتصاد، دوباره به بانک مرکزی برمی گردد تا سکان این کشتی مبتلا به توفان را به دست گیرد اما آنچه در انتظار اوست، توفان فتنه های جبهه پایداری است؛ همان ها که در برابر تلاش او برای اصلاح زیربنایی قیمت ارز با واقعی سازی ارز نیمایی، ایستادند و به نفع مافیای ارزی، کنارش زدند، مافیایی که این روزها، به دلیل فاصله نجومی قیمت ارز نیمایی و آزاد، نانش بیش از هر زمان دیگری در روغن است و برخلاف 90 میلیون ایرانی رنج دیده و نگران، روزهای خوش و پر رونقی را می گذراند.
اگر قرار باشد همتی سکان را در دست بگیرد ولی نتواند آن را بچرخاند، این تغییر مدیریتی، هیچ نفع درازمدتی برای کشور نخواهد داشت؛ رئیس جمهور باید رودربایستی و وفاق بازی را -که دیگر حال به هم زن شده است- کنار بگذارد و محکم و قاطع پشت رئیس منصوبش بایستند و عنداللزوم از رهبری هم کمک بگیرد تا بلکه همتی یا هر کس دیگری، اندکی و تنها اندکی، از خونریزی این زخم خطرناک جلوگیری کند ، بدان امید که گشایشی در عرصه های کلان سیاسی رخ دهد و معیشت مردم، به حال عادی بازگردد.