پیام ویژه - روزنامه سازندگی / «اعتراض مدنی مهاجران» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم علی بیگدلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
پیروزی زُهران ممدانی، نامزد چپ‌گرای حزب دموکرات و عضو جریان سوسیالیست‌ها در انتخابات شهرداری نیویورک، تنها یک تحول محلی یا حزبی نیست؛ این رخداد به‌مثابه نشانه‌ای عمیق از شکاف‌های سیاسی و اجتماعی درون جامعه آمریکاست. انتخاب ممدانی که خود مهاجری مسلمان و نماینده جناح تندرو حزب دموکرات به شمار می‌رود، زنگ خطری را برای ساختار سنتی قدرت در ایالات متحده به صدا درآورده است. جامعه‌ای که زمانی به ظاهر یکدست و دارای ثبات سیاسی تلقی می‌شد امروز با لایه‌های آشکار از نارضایتی، تبعیض، فقر و بی‌اعتمادی نسبت به نخبگان سیاسی روبه‌رو است. در بطن این تحولات، عملکرد دو دوره‌ای دونالد ترامپ جایگاه مهمی دارد. سیاست‌های او، که بر حمایت از صنایع بزرگ و کاهش مالیات ثروتمندان متمرکز بود نه‌تنها موجب رونق اقتصادی وعده داده شده نشد بلکه نابرابری اجتماعی را تعمیق کرد. رویکرد ترامپ در برابر طبقات پایین و بی‌توجهی او به توده‌های مردم همراه با سیاست‌های ضد مهاجرتی و ضد اقلیتی به انزوای بیشتر اقشار فرودست و افزایش شکاف فرهنگی در آمریکا انجامید. نتیجه آن ظهور چهره‌هایی چون ممدانی است که با تکیه بر شعارهای عدالت‌خواهانه و سوسیالیستی موفق شده‌اند، امید تازه‌ای در میان جوانان، کارگران و مهاجران برانگیزند. از سوی دیگر، اوضاع اقتصادی آمریکا نیز به نفع جریان‌های محافظه‌کار پیش نمی‌رود. فقر فزاینده، بحران مسکن، گرانی روزافزون و کاهش قدرت خرید مردم همگی نشانه‌هایی از فرسایش اقتصادی هستند. سفرهای خارجی ترامپ برای جلب سرمایه‌گذاری‌های چندصد میلیارد دلاری از کشورهای شرق آسیا و خاورمیانه در واقع تلاشی برای پوشاندن همین ضعف‌های داخلی بود؛ ضعف‌هایی که اکنون به شکل نارضایتی سیاسی در صندوق‌های رأی خود را نشان می‌دهند. ممدانی با بهره‌گیری هوشمندانه از این فضای نارضایتی، خود را به عنوان صدای فراموش‌شدگان معرفی کرده است؛ از مهاجران و اقلیت‌ها گرفته تا کارگران و جوانانی که احساس می‌کنند در نظام سرمایه‌داری آمریکا، جایی برایشان نیست. همین هویت مهاجر بودن، مسلمان بودن و سوسیالیست بودن، او را به نماد نوعی دگرگونی اجتماعی بدل کرده است. پیروزی او نه فقط برای محافظه‌کاران بلکه برای نخبگان سنتی حزب دموکرات نیز یک شوک بزرگ محسوب می‌شود؛ چراکه نشان می‌دهد، پایگاه رأی‌گیری در آمریکا به سمت مطالبات رادیکال‌تر و مردمی‌تر در حال تغییر است. این پیروزی، پیام روشنی برای آینده سیاسی آمریکا دارد. نگرش‌های امپریالیستی و نئولیبرالی که دهه‌ها بر سیاست داخلی و خارجی واشنگتن سایه افکنده بودند، دیگر تضمینی برای پیروزی در انتخابات ندارند. جامعه آمریکا، خسته از تبعیض و فقر، به‌تدریج به سمت بازگشت به ارزش‌های مردمی و عدالت اجتماعی حرکت می‌کند. در چنین شرایطی چنانچه حزب جمهوری‌خواه و شخص ترامپ در سیاست‌های خود بازنگری نکنند احتمالاً در انتخابات آینده، فرصت چندانی برای بازگشت به قدرت نخواهند داشت. پیروزی ممدانی می‌تواند، نقطه عطفی در تاریخ سیاسی ایالات متحده باشد؛ لحظه‌ای که نشان داد توده‌های مردم، حتی در قلب سرمایه‌داری جهانی، می‌توانند صدای خود را به کرسی بنشانند. این انتخاب نه فقط به معنای پیروزی یک فرد یا یک جناح بلکه به معنای بازتعریف مسیر آینده آمریکاست؛ مسیری که شاید بیش از هر زمان دیگری از مرکز قدرت به سمت حاشیه‌های جامعه در حرکت است.