پیام ویژه - فارس /با نخستین بارش‌های سنگین پاییزی، هزاران خانواده آواره در اردوگاه‌های موقت نوار غزه با کابوسی جدید روبرو شدند: آب تا زانوهای کودکان بالا آمده و چادرها، وسایل زندگی و پناهگاه‌های موقت را در گل‌ولای فرو برده است.
با نخستین بارش‌های سنگین پاییزی که شب گذشته بر نوار غزه فرود آمد، هزاران خانواده آواره در چادرهای موقت، با صحنه‌ای دلخراش روبرو شدند: آب تا زانوهای کودکان بالا آمده و وسایل زندگی‌شان در گل‌ولای دفن شده است.
در اردوگاه موقت المواصی و مناطق اطراف خان یونس، صدها چادر زیر آب رفته و ساکنان آن – عمدتاً زنانی با نوزادان در آغوش – مجبور به جابه‌جایی فوری شده‌اند. این سیلاب‌ها، که تنها پیش‌درآمدی بر زمستان سخت پیش رو است، لایه‌ای تازه بر زخم‌های عمیق انسانی در غزه می‌افزاید؛ جایی که خانواده‌ها نه تنها با سرما، بلکه با نبود ابتدایی‌ترین ابزارهای بقا دست و پنجه نرم می‌کنند.
سارا الغول، مادری 32 ساله از خان یونس که با چهار فرزندش در یکی از چادرهای آسیب‌دیده زندگی می‌کند، صبح روز گذشته در حالی که ملافه‌های خیس را از میان بقایای چادر جمع می‌کرد، به خبرنگار العربی الجدید گفت: «دیشب، دختر کوچکم از ترس و سرما تا صبح گریه می‌کرد. آب وارد چادر شد و همه چیز را برد؛ حتی پتویی که با آن گرمش می‌کردم. حالا کجا برویم؟»
داستان سارا، تکرار روایتی است که از سوی سازمان‌های امدادی مانند آنروا گزارش شده است: بیش از 90 درصد چادرهای موقت در غزه که از پلاستیک و پارچه‌های نازک ساخته شده‌اند، در برابر باران مقاوم نیستند و خطر شیوع بیماری‌های عفونی مانند اسهال و عفونت‌های تنفسی را به شدت افزایش می‌دهند.
این بحران، تنها به سیلاب محدود نمی‌شود. با نزدیک شدن به فصل سرد، نگرانی‌ها در مورد گرم نگه داشتن کودکان و سالمندان به اوج رسیده است.
بازار ![]()
بررسی‌های اخیر بر اساس گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که بیش از 1.9 میلیون نفر (معادل حدود 90 درصد جمعیت غزه) آواره شده و در پناهگاه‌های موقت ساکن هستند؛ آن هم بدون دسترسی به سوخت برای گرمایش یا وسایل حفاظتی در برابر سرما.
بارش‌های اخیر، که در برخی نقاط به بیش از 50 میلی‌متر رسیده، نه تنها چادرها را نابود کرده، بلکه زیرساخت‌های بهداشتی را نیز تهدید می‌کند؛ جایی که فاضلاب‌های راکد و آب‌های آلوده، بستری برای همه‌گیری‌های احتمالی فراهم می‌آورند.
در این میان، موانع ورود کمک‌های بشردوستانه، درد را دوچندان کرده است. سه هفته پس از برقراری آتش‌بس در 10 اکتبر، مقامات اسرائیلی همچنان 23 درخواست از 9 سازمان امدادی را برای ورود مواد پناهگاهی، از جمله پتوهای عایق، بخاری‌های برقی و سوخت رد کرده‌اند.
آنروا هشدار داده که این محدودیت‌ها، غزه را در آستانه یک «زمستان فاجعه‌بار» قرار داده و تنها بخشی ناچیز از نیازهای روزانه – حدود 10 درصد – وارد شده است.
یک مقام این سازمان در بیانیه‌ای اخیر تأکید کرده است: «خانواده‌ها در غزه نه تنها با بمب‌ها، بلکه با سرما می‌جنگند و ما حتی نمی‌توانیم ابزارهای ساده‌ای مانند یک بخاری را به دست‌شان برسانیم.»
این ممانعت‌ها، که از سوی ارتش اشغالگر به دلایل امنیتی توجیه می‌شود، بر زندگی روزمره ساکنان غزه سایه افکنده است. رژیم اسرائیل مدعی است که چنین ابزارهایی می تواند کاربردی دو‌گانه داشته باشد، اما توضیح نمی‌دهد که لباس گرم یا بخاری برقی و چادر ضد آب چه کاربرد نظامی دارد.
در این میان در حالی که دمای هوا در شب‌های اخیر به زیر 10 درجه سانتی‌گراد رسیده، بسیاری از کودکان بدون لباس گرم به خواب می‌روند و مادرانی که شب‌ها بیدار می‌مانند تا با بدن خود، فرزندان‌شان را گرم نگه دارند، یا والدینی که با چوب‌های شکسته از ویرانه‌ها، آتش‌های موقتی برپا می‌کنند. سوزاندن چوب‌ها در چادر نیز خود می‌تواند خطرآفرین و فاجعه‌ساز باشد.